Kia Ora

26-11
We hebben een hostel gelegen aan het Kuirau park. Dit is een groot park waar zich hete bronnen bevinden die zwavellucht verspreiden, beter gezegd rotte eieren lucht. Naast de hete bronnen is er een groot Ruby veld, zijn er speeltuintjes en staan er picknicktafels.
Ondanks de stank die af en toe je neus binnendringt is Rotorua een leuk klein dorp.
Overdag zijn we naar het meer gewandeld. Dit is het grootste meer van Rotorua.
Het was erg mooi weer, wat het uitzicht over het meer nog mooier maakte.
Op het water dobberen eenden, meeuwen, ganzen en zwarte zwanen. De zwarte zwaan is uit Australië geïmporteerd.
In de lucht bevinden zich vele soorten kleine vogels.
Het was een mooie wandeling met als enige nadeel dat je moest opletten dat je niet in de uitwerpselen van de ganzen liep.
s'Avonds zijn we naar de plaatselijke avondmarkt geweest. Iedere donderdagavond van 17:00 t/m 20:30 uur staat deze markt in het centrum van Rotorua.
Op de markt stonden voornamelijk eetkraampjes met veel soorten eten uit verschillende landen. Zoals Indiaas, Japans, Amerikaans, Chinees, Thais, Frans ect. Van alle kanten kwamen verschillende soorten etensgeuren je tegemoet.
Er was livemuziek en het was gezellig druk.
Na nog een rondje over de markt hebben gewandeld en met inmiddels volle buiken van al het lekkers gingen we weer terug naar het hostel.

27-11
Overdag zijn we naar het informatiegebouw gegaan wat bij het busstation gelegen ligt, hier heb je gratis WiFi. Online hebben we bustickets en een hostel geboekt voor onze volgende bestemming.
Maandag verlaten we Rotorua en vervolgen onze reis naar Taupo wat ruim 1 uur rijden hiervandaan ligt.
We zijn ook nog naar een ander park geweest waar het museum van Rotorua staat en een grote heetwaterbron, hier gingen we letterlijk bijna over onze nek. Wat een stank zeg.
s'Avonds hebben we een bezoekje gebracht aan de Maori's. We zijn naar de Tamaki Maori Village geweest.
Als eerste wat over het verhaal wat achter de Tamaki Maori Village schuilt.
Het begint met twee broers, Mike en Doug Tamaki. Hun droom is om hun cultuur zowel aan internationale als Nieuw Zeelandse bezoekers te laten zien, zodat men een beter idee krijgt over wie zij zijn als een volk.
Zonder financiën en niet één bank die ze wilde helpen, heeft Mike in 1989 Doug toch overgehaald om zijn geliefde Harley Davidson motor te verkopen voor een aanbetaling op een mini busje met 16 zitplaatsen om hun bedrijf te kunnen beginnen.
Vandaag de dag hebben de broers en hun echtgenotes maar liefst 150 werknemers in meerdere locaties in Nieuw Zeeland.
Ze vertellen allemaal het verhaal over de reis over de grote stille Zuidzee, het aanpassen aan het nieuwe land, de introductie van de westerse gebruiken en hoe de Maori met alle veranderingen omgingen.

Onderweg legde de gids een aantal regels en gewoontes aan ons uit. Wanneer je de heilige plek binnenkomt is het gebruikelijk voor de Maori om een welkomst ceremonie te houden met een vredes uitdaging. De krijger zal een ritueel doen met een zang tot het vredeoffer is geplaatst voor de bezoekers. Wij als de bezoekers moet een leider hebben die het offer zal accepteren.
De gids vroeg aan de groep wie de leider zou willen zijn. Nadat er één iemand zich had aangeboden kwamen we aan bij het dorp.
Bij aankomst mag niemand het dorp binnentreden totdat de Powhiri (formele welkomst) is uitgevoerd. Waarop een vrede uitdaging werd gehouden. Dit is een intimiderend ritueel met zijn Taiaha (een soort speer) totdat het Teka (vredeoffer) op de grond voor ons is geplaatst. Dit ziet er grappig uit omdat de krijger zijn tong uitsteekt. In verband met respect mocht er niet gelachen worden.
Na de welkomstdans mochten we het dorp binnentreden.
Er werden verschillende activiteiten gedemonstreerd zoals hand spelletjes, wapens wat ze lieten zien, zingen en dansen van liederen. Daarnaast zagen we het verhaal achter de bouw van de huizen, hoe de kleding en tassen werden gemaakt en het verhaal achter de gezichtstatoeages.
Nadat we het dorp zijn doorgelopen liepen we door naar het ontmoetingshuis. Dit gebouw stelt een voorvader uit het verleden van de Maori voor.
De gewoontes in de huizen zijn dat de vrouwen niet op de voorste rij mogen zitten. Dit is omdat als er een gevecht ontstaat tussen de thuis mensen en de bezoekers dan zijn de vrouwen beschermd door de mannen. Hierna volgde er een zang en dans wat door de Rangi-a-Tea cultural group werd uitgevoerd. Doormiddel van zang en dans vertellen ze verhalen over een trots ras de Maori.
De show was erg mooi en leuk om te zien.
Na de show liepen we door naar de eetzaal waar we het avondmaal nuttigen.
Doormiddel van een eeuwen oude traditionele kookmethoden oftewel Hangi werd het avondmaal bereid. Dit eten heeft voor 3 a 4 uur onder de aarde op hete stenen gelegen.
Eerst worden de stenen gloeiend heet gemaakt met het branden van inheems hout. Dan worden ze in een gat in de grond gelegd. Het vlees in de manden wordt direct op de stenen gelegd, dan de groente gevolgd door de de pudding.
Het gat wordt toegedekt met een natte doek en dichtgemaakt met zand om de hitte binnen te houden.
Het was een feestelijk en heerlijk avondmaal. Er was lam, kip, vis, wortels, aardappel, zoete aardappel, oesters, salade, brood met jam en als toetje pudding met cake en schuimtaart.
We dronken traditionele Maori thee wat een beetje deed denken aan Chia thee.
De avond eindigde met de Poroporoaki, de officiële afscheidsceremonie. Van gezang en toespraken voordat wij weer veilig terug gebracht werden naar onze accommodatie.
Het was een leuke avond al dan wel een tikkeltje commercieel.
Gedurende de 3 uur krijg je een goed beeld van hoe de Maori hebben geleefd en wat hun tradities zijn.
Hier een aantal Maori woorden om het verslag af te sluiten.

Kia Ora: hallo, welkom, tot ziens
Hangi: feestelijke maaltijd
Hongi: het tegen elkaar drukken van de neus, een welkomst gebaar
Waka: voertuig om mee te reizen bijv een bus, auto, vliegtuig, boot
Ai: ja
Tangata Whenua: de mensen van het land

Reisgroeten,

Ro&Jo