Roadtrip Australië chapter two

10 januari
We zijn al vroeg uit de veren om een bezoekje te brengen aan de Yarrangobilly grotten in het Kosciuszko National Park.
Het is ruim 1 uur rijden en we komen aan het einde van de ochtend aan.
Omdat je alleen met een gids de grotten in mag en de tour om 15:30u begint, besluiten we om eerst een verfrissende duik te nemen in de Thermal pool.
Dit buitenzwembad ligt onderaan een heuvel midden in het nationaal park.
Het zwembad is 20m lang en 2,5m diep en wordt gevuld door natuurlijk water, wat een temperatuur van 27 graden heeft.
Het was erg prettig om af te koelen, het is 30 graden en de zon brand fel op je hoofd.
Om 15:00u stonden wij al klaar bij de ingang van de Jersey Cave.
Om ons heen verzamelen steeds meer mensen, het zijn voornamelijk gezinnen.
Vol enthousiasme komt om 15:30u de vrouwelijke gids aangelopen en opent de poort wat toegang bied naar de grot.
Omdat we onze zaklamp zijn vergeten mogen wij die van haar lenen, ze heeft een aantal reserve zaklampen bij zich.
We lopen direct doormiddel van een stijle trap naar beneden.
Eenmaal in de grot vallen de mineraalwater druppels op je hoofd en is de temperatuur gedaald naar 10 graden.
Het wandelpad in de Jersey Cave is 185m lang en de totale rondleiding duurt 1,5u.
Er werd veel door de enthousiaste en kindvriendelijke gids verteld.
Zo hebben ze namen aan verschillende steenformaties gegeven en was er ruimte voor vragen en foto's gedurende de rondleiding.
De Jersey Cave is onbewoonbaar en wel miljoenen jaren oud.
We werden verrast door een gigantische schitterende kristal wat op een trosje bloemen leek. De wanden eromheen waren bedekt met glinsterende kristallen.
Tegen het einde van de middag verlaten we het park en rijden terug naar de camping waar we een heerlijk maal nuttigen wat bereid is op de barbecue.
s'Avonds zitten we bij een kampvuur.
We worden geteisterd door duizenden zwarte kevertjes.
Deze kevers bestrijden de vliegenplaag en eten de vliegenlarven.
Ze vliegen bij alle verlichte lantaarnpalen, buitenlanden en liggen bezaait op de grond in en voor het toiletgebouw.
Bij het kampvuur hebben we wederom een leuk gesprek, dit keer met twee Japanse stelletjes.
Het grappige was dat 1 stel precies hetzelfde beroep uitoefende als ons! De jongen werkt in de retail en het meisje als verpleegkundige in het ziekenhuis.
We konden elkaar de hand schudden.
Ze complementeerde ons dat wij goed Engels spreken en vroegen ons waar wij dit geleerd hadden.
Romano en ik kijken elkaar aan en staan een beetje perplex van het compliment.
Ik vind namelijk dat mijn Engels vrij slecht is. Romano geeft antwoord op hun vraag en zegt 'dat komt gedeeltelijk door school en door het reizen.'

11 januari
Het is vandaag alweer twee maanden geleden dat we uit Nederland vertrokken.
Jolien enigszins emotioneel en Romano zijn buik vol met zenuwen en stress van de afgelopen weken.
We rijden naar het stadje Eden waar we de campervan bij het strand neerzetten.
Hier mogen we officieel niet staan, nadat we bij een aantal surfers navraag hadden gedaan of dat we hier mogen overnachten gaven hun het antwoord dat hier niet strikt gecontroleerd wordt.
We besluiten om hier de nacht door te brengen.
Nadat Romano heen en weer is geslingerd door de golven kroop hij achter het gasstelletje en bereide ons avondeten.
Jolien is diep verzonken in een boek.
s'Avonds bij zonsondergang maken we een wandeling, beide stil van vermoeidheid en van de rustige en mooie omgeving.

12 januari
We worden wakker door het geruis van de golven en van de auto's die de parkeerplaats opkomen.
Er zijn al veel fanatieke surfers in de zee te zien.
We ontbijten met uitzicht op zee.
Na het ontbijt stappen we de auto weer in en rijden naar het Ben Boyd National Park.
Hier zetten we de auto stil en gaan lopend verder, we volgen het pad wat door het bos loopt en komen uit bij een afgelegen strandje.
Er scheert een jetski op het water en er staan verderop mannen te vissen.
We zetten onze stoeltjes en het parasolletje klaar en gaan het water in.
Het water is kraakhelder en komt niet hoger dan je heupen.
Romano besluit te gaan snorkelen en Jolien besluit om een stuk in het water te lopen.
We hebben een rustige en ontspannen middag.
Een aantal aussies valt het op dat wij niet uit de buurt komen. Ze vragen dan ook aan ons hoe wij aan deze plek zijn gekomen.
Ik vertel hun dat we het National Park zijn ingereden en per toeval bij deze plek zijn uitgekomen.
Ze moeten lachen en zeggen dat het een secret spot is waar normaal gesproken alleen locale mensen komen.
Rond vier uur s'middags besluiten we om te vertrekken om een slaapplaats te zoeken.
We rijden naar het plaatsje Merimbula.
Hier maken we het avondeten klaar en spoelen onze bezwete en met zonnebrand ingesmeerde lichamen af onder de douche bij het strand.
Koude douches en openbare toiletten zijn onze vrienden geworden.
Daarentegen overnachten we gratis en maken vaak gebruik van de algemene barbecues.

13 januari
We zijn vandaag alweer 1 week onderweg, nog 82 dagen te gaan. De tijd vliegt voorbij.
Na een goede nachtrust in een park in Merimbula zitten we aan het ontbijt bij de zee waar we oesternetten zien.
In deze omgeving liggen veel oesterkwekerijen.
Na het ontbijt stappen we de auto weer in.
Let it be en pretty woman galmt door de speakers terwijl wij de staat NSW (new south Wales) verlaten en de staat Victoria inrijden. Ook wel the place to be genoemd.
We rijden naar het stadje Lakes Entrance.
Lakes Entrance ligt aan de zee en heeft een leuke boulevard met boetiekjes, kleine restaurants en een ijssalon.
We zetten de auto op een parkeerterrein in een park.
Het is druk, je ziet veel mensen van het strand komen en langs de boulevard lopen.
Na het avondeten raakt Jolien in gesprek met een oudere vrouw wat hier woont.
Tijdens het gesprek voelt Jolien een sterke en zeer warme wind, in de verte zijn donkere bliksemwolken te zien.
De oudere vrouw neemt afscheid en zegt dat ik in de auto moet gaan zitten want er is regen opkomst.
Jolien volgt haar advies op en loopt naar Romano toe die bij de auto staat en verteld hem dat het binnen enkele seconden gaat regenen.
We kruipen de auto in en wachten in vol spanning af.
Zoals voorspeld brak de hemel na een aantal seconden open en de straten veranderde in een rivier.
De auto werd door de wind heen en weer bewogen en de regen klettert luid op het dak en de ramen. Het onweert en bliksemt.
Zoals mijn moeder altijd zegt 'er is kermis in de hemel.'
Na ongeveer 15min is de lucht weer helder en rustig, de storm is verder getrokken.
We besluiten om een wandeling te maken en komen op het strand uit.
Boven zee aanschouwen we een spectaculair natuurverschijnsel van bliksemschichten en lichtflitsen.
Er is een kermis waar wij een rondje over lopen.
Jolien moet even terugdenken aan de eerste vakantie samen. Kroatië 2009, waar wij stapelverliefd hand in hand over de kermis liepen.
Nu jaren later lopen wij in Australië hand in hand over de kermis. Gelukkig en gezegend.
Als we s'avonds laat ons nestje induiken trekt er weer een flinke wind op. De auto deint zachtjes op en neer en de warme temperatuur is gedaald.

14 januari
Het is bewolkt en het waait nog steeds.
Je ziet dat de meeuwen moeite hebben met vliegen in de harde wind.
We ontbijten in de auto omdat het te hard waait.
Romano belt met het autoverhuurbedrijf. Voordat wij vertrokken zijn we vergeten om een account aan te maken voor de tolwegen.
Hier in Australië zijn er paar snelwegen waar je tol moet betalen.
Je moet geld op een account storten en indien je op een tolweg rijdt dan wordt je geflitst. Vervolgens wordt het bedrag van je account ingehouden.
Indien je geen account hebt aangemaakt en niet binnen 72 uur betaald dan krijg je een rekening van het verhuurbedrijf waar je de auto hebt gehuurd + administratiekosten.
We hebben in de navigatie ingevoerd dat we de tolwegen willen vermijden.
Fingers crossed dat we aan het einde van de reis geen rekeningen krijgen.
We verlaten de kustplaats Lakes Entrance en rijden door naar de stad Sale.
We komen steeds dichterbij de grote en bekende stad Melbourne.
We parkeren de auto in een park waar we gaan lunchen.
Na de lunch lopen we door het park. We lopen langs twee grote vijvers, lopen door de botanische tuin en spelen ongegeneerd in de speeltuin.
We zien veel soorten vogels, zien pauwen die staan te pronken met hun veren en zien pelikanen op het water.
We blijven hier vannacht en rijden morgen richting Melbourne.

Reisgroeten,

Ro&Jo