Roadtrip Australië chapter four

20 januari
We verlaten Phillip Island en rijden weer richting Geelong om vervolgens de Great Ocean Road aan te houden.
De Great Ocean RD is een weg langs de zuidkust van Australië en heeft een lengte van 243km,
en is een populaire trekpleister voor als je Australië bezoekt.
Wij komen aan het eind van de middag in Torquay aan, de eerste stad van de Great Ocean Road (vanaf Melbourne gezien).
We stoppen bij het informatiecentrum waar we nog geen half uur later met een stapel kaarten en folders weer naar buiten lopen.
Er zijn hier twee campings die er prijzig zijn, wij besluiten om bij een backpackers hostel na te vragen af dat wij voor 1 nacht op de parkeerplaats van het hostel mogen staan. Voor slechts $12 pp mogen we gebruik maken van de faciliteiten en kunnen we op de parkeerplaats overnachten, de naastgelegen camping vraagt maar liefst $50 voor een unpowerd plaats.
Omdat het al half zes is maken we eerst ons avondeten, rijst met kip in een kokoscurrysaus. Na het eten besluiten we om een wandeling langs de kust te gaan maken.
Onderweg naar het strand vinden wij twee gloednieuwe strandstoeltjes bij het vuilnis, wij staan versteld dat mensen dit zomaar weg doen, we nemen dit mee. Altijd handig.

21 januari
Na het ontbijt rijden we naar Point Addis Marine National Park, hier wandelen we door de bossen en langs de kust. Het is bewolkt maar de temperatuur is zeer aangenaam, niet te warm en niet te koud.
Na drie uur wandelen komen we weer bij de auto aan en rijden naar het stadje Anglesea waar we in het centrum stoppen voor een kop thee.
Het is vier uur als we aan de groene thee en gebak zitten.
Omdat we op een gratis kampeerplaats willen overnachten rijden we naar Aireys Inlet, hier rijden we een natuurgebied in waar we met 30km per uur gedurende 12km over een hobbelige onverharde weg rijden, ondanks dat we langzaam rijden worden we flink door elkaar geschud, we zien grote kangoeroes oversteken.
Rond zes uur komen we op de kampeerplaats aan en ontmoeten twee Engelse stellen, ze hebben hun busje omgebouwd tot campervan en hebben alles wat je maar kunt bedenken erin zitten. Zelfs een warme douche, heel gaaf.
Na een gesprek besluiten we om het avondeten te maken.
Jolien is net klaar met de afwas als ze door een man wordt aangehouden, hij herkent mij en vraagt hoe het met mij gaat en wat mijn naam ook alweer was.
Ik kijk verbaasd op en het duurt enkele seconde voordat ik weer weet waar ik hem van ken, oh ja ik ken hem van de afdeling orthopedie in het Laurentius ziekenhuis in Roermond. De afdeling waar ik ruim 1 jaar heb gewerkt.
Hij werkte als arts in opleiding.
Zijn vriendin voegt zicht later toe aan het gesprek.
Het is alweer tweeënhalf jaar geleden dat we samen op de afdeling werkte, en dan kom je elkaar in Australië tegen!
s'Avonds komen nog twee auto aangereden, waaronder een auto met daarin drie Italiaanse jongens. Ze gaan vanavond in de auto slapen en hebben geen matras of kussens.
Op een gegeven moment zegt de Nederlandse jongen op een vrij nuchtere toon 'kijk daar zit een koala in een boom.' Ik kijk hem lacherig aan omdat ik denk dat hij een grapje maakt, zijn vriendin dacht dit overigens ook. Hij moet lachen en zegt 'nee echt kijk maar daar zo.'
Mijn blik volgt zijn vinger waar uiteindelijk mijn ogen een koala kruisen, ik zeg vervolgens 'je hebt gelijk, wat leuk!'
We zijn al een aantal uurtjes op dit terrein en zijn meerdere malen langs de boom gelopen, zonder dat we opgemerkt hebben dat er een koala zit.
Iedereen gaat naar de boom toe om dit mooie beest te bewonderen.
Het is hier toegestaan om een kampvuur te maken, dit hoef je niet twee keer tegen Romano te zeggen want hij is al vertrokken om hout te sprokkelen, een Engelse jongen helpt hem hierbij.
Na nog geen 10min later en Romano heeft vuur gemaakt, helaas waait het en verspreid het kampvuur meer rook dan warmte.
De zon is inmiddels onder, iedereen gaat rustig terug naar zijn camper of auto.
Wij hebben een beetje medelijden met de Italiaanse jongens die naast ons staan, ze hebben alle koffers en tassen voorin neergelegd en de bank achterin neergeklapt waar ze met z'n drieën op gaan liggen. Ze zijn bezig met strandballen op te blazen, om ze als kussen te gebruiken.
Wij kunnen dit niet langer aanzien en geven voor deze nacht de twee kussens die wij niet gebruiken aan hen. Ze zijn ons hiervoor heel erg dankbaar.
Nu kunnen ook wij met een gerust hart ons nestje inkruipen.

22 januari
We worden gewekt door de regen, bah daar heb ik nou echt geen zin in.
We staan vroeg op omdat we niet meer kunnen slapen en besluiten om alles op te ruimen en te vertrekken. Voordat we het park uit rijden zie ik twee grote grijs/bruine mannetjes kangoeroes. Ze staan in de regen gras te eten. Meneer of mevrouw koala (ik ben nog niet zo ver om van een afstandje te beoordelen wat voor geslacht het is) is vertrokken.
We rijden naar het centrum van Aireys Inlet waar we een brief met kopietjes van onze paspoorten voor de belastingdienst op de post doen, nu wij verplicht een zorgverzekering aan moeten houden hebben we nagevraagd of dat wij tijdens onze reis recht hebben op zorgtoeslag, omdat onze inkomens €0 is hebben we aldus het belastingkantoor recht op zorgtoeslag. Nu hebben ze een adres nodig wat alleen schriftelijk doorgegeven mag worden. Dat hebben we dan ook gedaan.
Na een lunch zijn we verder doorgereden, het regent nog steeds pijpenstelen, hierdoor valt een wandeling naar een vuurtoren letterlijk in het water.
We besluiten om naar het volgende stadje te rijden genaamd Lorne.
We nemen de afslag naar het Great Otway National Park waar we gratis mogen kamperen.
Vanmorgen heeft Romano een app gedownload genaamd Wikicamps Australia, doormiddel van deze betaalde app kun je alle free campgrounds opzoeken.
Op het internet kun je niet veel over gratis kampeerplekken vinden vandaar dat we deze app gebruiken.
We rijden door een mistig en nat bos, fingers crossed dat het morgen droog is want de omgeving is prachtig.
Vanavond staat kippensoep uit blik op het menu, eenvoudig en makkelijk. Om het wat machtiger te maken voegen we er rijst aan toe.
Jolien is inmiddels aan haar vierde boek begonnen terwijl Romano zijn kleding repareert met naald en draad.
We blijven in de auto omdat het regent.

23 januari
Vandaag is de jongere broer van Romano jarig, nogmaals van harte gefeliciteerd Angelo.

Inmiddels regent het niet meer. Het is bewolkt en wij vertrekken rond 11.00u.
We rijden naar een waterval, het zijn 200 traptreden naar beneden lopen, het is een mooie grote waterval, je moet goed opletten want de stenen zijn erg glad door de regen.
Na de waterval rijden we naar Teddy's lookout, hier hebben we mooi uitzicht over een stuk van de Great Ocean RD en de zee.
We rijden terug naar Lorne en lopen over een plaatselijk markt, het is een leuke en gezellige markt.
We kopen een beker verse yoghurt met karamelsiroop en noten, hierna hebben we door het centrum gelopen, waar je veel winkeltjes vind wat surf en strand artikelen verkoopt.
We rijden door naar Apollo Bay, onderweg stoppen we regelmatig bij uitkijkpunten.
Bij 1 stop lopen we het strand op waar allemaal torentjes van stenen staan, 1 iemand heeft ooit een torentje gebouwd van stenen waarna er meerdere volgde. Echt een super leuk idee en het resultaat is echt gaaf.
Wij besluiten om ook een torentje te bouwen, het resultaat mag er zijn, als de toren stabiel staat lopen we terug naar de auto.
Onderweg zien we rechts van ons het stuk bos wat getroffen is door de bosbrand wat recentelijk heeft plaats gevonden, ik zie zwarte boomstronken en takken, het oogt griezelig. Links van ons zien we de zee met zijn wilde golven. Je ziet twee soorten kleuren, blauw en groen. Erg mooi.
We rijden naar een free campground in het Otway National Park, na ruim 1,5 uur rijden geven we de hoop op.
We kunnen we het niet vinden, de navigatie heeft geen goed signaal, beide telefoons hebben alleen SOS signaal. We rijden midden in de bossen in the middle of nowhere, we stuiten op wegen die afgezet zijn.
Konijnen, walibis en een schaap steekt de weg over, het is inmiddels acht uur geweest en het wordt al donker.
We besluiten om naar het centrum van Apollo Bay te rijden. We overnachten op een parkeerplaats, een paar meter van het strand en de winkelstraat vandaan.
Er is kermis, we lopen over de kermis en gaan daarna naar bed.

24 januari
Vandaag is een vriendin van Jolien jarig, nogmaals van harte gefeliciteerd met je verjaardag Marloes.

Na het ontbijt maken we een kleine wandeling langs de kust, totaal 2,8km. We zien veel surfers en aanschouwen hun kunsten op een surfboard.
De zon heeft moeite om door te komen, dikke stapelwolken dringen voor de zon en af en toe een valt er een regenbui.
Op de terugweg naar de auto zien we aan de overkant van de weg dat er een garage sale wordt gehouden, wij steken de weg over om een kijkje te nemen.
Tijdens het snuffelen tussen de spullen horen we het woord Holland vallen. Romano vraagt aan de eigenaar waar hij vandaan komt, toevallig uit Nederland, de man is in Hengelo geboren en als acht en half jarige jongetje met zijn ouders, broers en zussen naar Australië geëmigreerd.
Hij heet Ben en is altijd visser op zee geweest, hij viste op kreeften in de baai van Apollo Bay en Tasmania.
We hebben een leuk en inspirerend gesprek gevoerd, we kregen thee aangeboden en hebben ruim twee uur zowel in het Engels als in het Nederlands in de garage zitten praten. Ben is een lieve en oprechte man. Zijn moeder heet van haar meisjesnaam Spijkerman. Romano en ik moesten even lachen en dachten gelijk aan de zwager van Jolien die ook Spijkerman heet.
We nemen afscheid en rijden met de auto naar de vuurtoren, inmiddels miezert het weer.
Cape Otway Light Station is de oudste vuurtoren van Australië, de vuurtoren speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van Australië.
We lopen naar het gebouw en kopen twee (studenten) kaartjes, scheelt toch weer $2 pp.
De vuurtoren is sinds 1848 in gebruik en schijnt 45 kilometer ver. De gigantische glazen lens is gemaakt in Frankrijk en heeft een waarde van 5 miljoen dollar.
Na maanden op zee gevaren te hebben, was voor duizenden immigranten vanuit Europa en noord Amerika Cape Otway het eerste teken van land.
Honderden levens zijn verloren gegaan door schipbreuk in Cape Otway.
De vuurtoren is een hoogtepunt van de Great Ocean RD. Naast de vuurtoren is er ook een gerestaureerd telegrafisch station en een bunker uit de tweede wereldoorlog.
We lopen doormiddel van een stenen trap naar boven, de laatste treden zijn van ijzer gemaakt en in vergelijking met de stenen treden erg smal. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht, we lopen rond en gaan daarna weer naar binnen waar we de lens van 5 miljoen dollar bewonderen.
De vuurtoren wordt momenteel niet meer gebruikt, omdat je hem met de hand moet bedienen.
Iets verderop staat een kleine vuurtoren met een lamp wat 35 kilometer ver schijnt. Deze wordt nu gebruikt en werkt automatisch.
We lopen over het terrein terug naar de auto.
Tijdens het rijden ziet Jolien in de auto voor zich dat een jongen wijst naar een boom.
Jolien kijkt in de richting waar hij wijst en ziet een koala zitten. We stappen uit de auto waar we nog vijf andere koala's zien, waaronder Jolien er twee zelf spot. Sommige van hen waren actief en aten, we hebben mooie foto's gemaakt.
Ik kreeg complimenten van een man dat ik een goede gids was en een eagle eye heb.
We rijden naar het centrum van Apollo Bay en gaan naar Surfside backpackers hostel, we lopen naar de receptie echter zit er niemand, na even gewacht te hebben besluiten we om het avondeten klaar te maken. Na het eten zijn we weer wezen kijken, de receptie was nog steeds leeg, jammer dan. We besparen ons $32.
We nemen een warme douche, heerlijk om weer fris en schoon te voelen, mijn haren zijn zijdezacht door het gebruik van een haarmasker.
We hebben nog een potje gekaart en zijn daarna naar bed gegaan.

25 januari
We zijn al vroeg wakker.
Rond negen uur FaceTimen we met de ouders van Jolien, anderhalf uur later nemen we afscheid en gaan naar de supermarkt.
Als we ontbeten hebben rijden we verder op de Great Ocean RD, we gaan eerst naar Johanna beach, dit is een mooi en ruig strand. Doordat de zee hier zo ruig is, is het niet toegestaan om te zwemmen in verband met verdrinkingsgevaar.
Romano is moe en besluit om een uurtje te gaan liggen.
Jolien zit in de zon en typt het verslag.
Het is heerlijk rustig hier.
1 uur later maakt Jolien Romano wakker om weer verder te rijden.
Voordat we naar een gratis kampeerplaats rijden stoppen we bij The Twelve Apostles, dit is een formatie van 12 rotsen aan de zuidkust in de staat Victoria, ze zijn genoemd naar de twaalf apostelen van Jesus.
De rotsen zijn van kalkzandsteen en steken vlak voor het zandstrand van het Port Campbell National Park op uit zee.
De Twaalf Apostelen vormen een grote toeristische attractie, het is erg druk, veel mensen botsen tegen je aan en staan urenlang foto's en selfie's te nemen voor die ene goeie foto. Jolien vind de opdringende toeristen erg irritant.
De Apostels zijn een prachtig gezicht! De zon schijnt in de woeste zee met zijn hoge golven, de formaties zijn wit met geel van kleur.
Het is mogelijk om met een helikopter rondvluchten te maken. We zien veel helikopters rondvliegen.
Voor 15min betaal je maar liefst $145 pp, het loopt op tot $475 pp.
We rijden aan het eind van de middag door naar de kampeerplaats.
We zijn erg moe en besluiten om op tijd ons bedje in te duiken, buiten is het inmiddels flink afgekoeld.

Reisgroeten,

Ro&Jo