Roadtrip Australië chapter ten
Blijf op de hoogte en volg Romano & Jolien
05 Maart 2016 | Australië, Wentworth Falls
1 maart
Na zeventien dagen gewerkt te hebben nemen we afscheid van onze Australische vrienden, of beter gezegd onze nieuwe familie want er gold een ongeschreven regel, mi casa you casa.
We konden het erg goed met iedereen vinden en hadden het erg naar onze zin.
We wisselen adressen en telefoonnummers uit, maken de auto schoon en ruimen de auto in.
Omdat Paul erg tevreden over ons was hebben we per persoon een bonus van $100 gekregen! Zeer attent van hem!
De dagen zijn voorbij gevlogen, alles gaat erg snel, veel te snel als je het mij vraagt.
We hebben nog een krap maandje om Australië te verkennen.
We kijken met een goed gevoel naar de afgelopen weken terug, het was zwaar werk en we maakten lange dagen, we hebben flink wat af gezweet en liepen rond in vuile en stoffige kleding, desalniettemin we deden het met plezier en zijn we weer een ervaring en een aantal vrienden rijker.
Daarnaast mogen we niet klagen, we zijn goed betaald, werden iedere middag voorzien van een stevige lunch mede mogelijk gemaakt door Nan en Pat (ouders van de Paul), namen iedere dag een douche en kregen geld voor onze boodschappen.
Paul wilde ons op onze laatste dag mee uit eten nemen echter is dit er niet meer van gekomen, het is nu een zeer drukke periode voor hem. Ter compensatie heeft hij ons geld gegeven voor brandstof.
Op de laatste avond hebben we Paul een fles ouzo cadeau gegeven, hij wordt 4 maart 50 jaar, de fles drank viel goed in smaak.
De laatste vier dagen hebben we samengewerkt met twee andere backpackers, een jong Duits stel genaamd Robin en Nicky, Nicky vertelde dat ze gek is op de stad Roermond en dat ze daar niet ver vandaan wonen.
We hebben afgesproken dat we contact blijven houden en dat we na onze reis met elkaar in Roermond afspreken.
We zwaaien voor het laatst iedereen uit, we vertrekken aan het einde van de ochtend.
Met een goed gevulde portemonnee en een zak van vijf kilo pistachenoten rijden we naar het stadje Merbein om te tanken en een boodschapje te doen.
We zetten onze roadtrip voort naar de Blue Mountains National Park, eerst stoppen we in het plaatsje Hay en rijden de volgende morgen weer verder richting de staat NSW.
We komen rond vijf uur in Hay aan en rijden naar een free campground, wel weer even wennen dat we weer aan het kamperen zijn.
We worden direct weer lastiggevallen door de vliegen.
We staan vlakbij een rivier en her en der staan wat caravans en campers.
Het is een rustige en aangename plek.
We eten ons avondeten wat bestaat uit noedels.
We raken aan de praat met een Australisch echtpaar en krijgen verse vis wat ze zelf hebben gevangen, gefileerd en vacuüm verpakt, verse tomaten, paprika en een halve pompoen.
Wij geven hen een zakje met pistachenoten, dit hebben we immers in overvloed.
De zon gaat onder en wij gaan op tijd naar bed.
We vallen met een vermoeid maar voldaan gevoel in slaap.
2 maart
We ontwaken vroeg, we zitten nog in het ritme van de afgelopen weken.
Afgelopen nacht is de temperatuur iets gedaald en hebben we goed geslapen.
Na het ontbijt rijden we naar het centrum van Hay, wat bestaat uit een tiental winkels.
Hier doen we wat inkopen bij de plaatselijke apotheek.
In de auto pleegt Romano een telefoontje met het verhuurbedrijf om na te vragen of het schadeformulier van de auto is aangekomen.
We krijgen te horen dat het formulier is aangekomen en dat er een bedrag van $75 van onze creditcard wordt ingehouden in verband met administratiekosten, dit is wel balen.
Aan het eind van de ochtend rijden we weer op de snelweg en zetten onze reis voort.
Goudgele velden trekken voorbij en er is nauwelijks iemand te bekennen op de weg, vele kilometers leggen we af waar we niemand passeren.
Jolien is weer verzonken in een boek.
We stoppen bij een tankstation, net op tijd want de tank was al zo goed als leeg, gelukkig hebben we niet hoeven duwen.
We zien een grote geladen truck met schapen staan, na een korte stop rijden we weer verder.
Het goudgele landschap maakt plaats voor groene bomen en struiken.
Rond etenstijd arriveren we in Cowra, we parkeren de auto bij een park wat de locatie is van de free campground.
Het park ligt aan een drukke weg en aan de andere kant stroomt er een rivier, we zien kinderen in het water spelen.
In het gras zijn honderden witte papegaaien met een gele kuif te zien en maken een hoop kabaal met hun harde gekraai.
Romano bereid het avondeten, paneert de vis en bereid hem met peper en zout.
We eten in het park de vis (King George) met rijst en groenten.
De vis smaakt werkelijk verrukkelijk, het smaakt een beetje naar een Nederlands lekkerbekje.
Het is niet meer zo benauwd.
Via de vader van Jolien krijgen we bericht dat er post is binnen gekomen, we hebben in Melbourne op een tolweg gereden en hebben nu een rekening van $19,43.
Daarnaast heeft Romano een mail gekregen vanuit NZ van het verhuurbedrijf waar we een auto hebben gehuurd, we hebben 24km te hard gereden, $170.
De rekeningen weten ons wel te vinden..
Ondertussen zitten de honderden papegaaien in de bomen die rondom het park staan. We kunnen elkaar nauwelijks verstaan zo'n kabaal maken ze.
Morgen hopen we in Blue Mountains National Park aan te komen.
3 maart
We ontwaken vroeg door het gekraai van de papegaaien.
We hebben weer een goede nacht gehad.
We ontbijten bij de Macdonalds wat aan de overkant van het park gevestigd ligt, we bestellen beide een bacon/spinazie/ei/feta wrap met cappuccino en een groene thee.
Na het ontbijt voeren we de volgende bestemming in de Navman, nog zo'n 250km rijden.
Het is wederom weer een warme dag.
We rijden door een heuvelachtig gebied met goudgele velden en hoge populieren en andere bomen.
Het nummer Fast Car klinkt door de speakers, het favoriete nummer van Jolien.
Rond vier uur arriveren we in het stadje Katoomba, hier brengen we een bezoekje aan het informatie centrum, we vragen informatie over het Blue Mountains National Park en over de walkings trails.
Na 10min staan we weer buiten en hebben we voor de komende dagen een planning gemaakt.
De Blue Mountains is een gebergte in NSW en heeft een oppervlakte van 1436 vierkante km, de dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen "de Blauwe Bergen" heten.
De Blue Mountains behoort tot het werelderfgoed van UNESCO.
Er zijn meer dan 92 verschillende soorten eucalyptus bomen in het nationaal park.
Het is nog vroeg in de namiddag en we besluiten om een kleine wandelroute te doen. Eerst lopen we naar het uitkijkpunt waar we uitkijken over de Three Sisters, dit zijn een drietal uitstekende rotspunten aan de rand van een klif, één woord adembenemend!
Volgens een verhaal van de Aboriginals zijn hier drie zussen versteend, Meehni, Wimlah en Gunnedoo.
Het is een toeristische plek, om ons heen dringen Aziaten, backpackers en een klasje met basisschool leerlingen om foto's van de Three Sisters te maken.
Vervolgens lopen we naar de Katoomba Falls, het pad is goed te bewandelen wat de wandeling lichter maakt.
De temperatuur is gedaald naar 29 graden, een ideale temperatuur om te wandelen.
We lopen langs een klif wand en tijdens het lopen schieten er kleine hagedissen de struiken in, een poosje fladdert een bruin met oranje kleurige vlinder met ons mee.
Na ongeveer dertig minuten lopen komen we bij de waterval aan, het is een kleine waterval.
Exact één uur later komen we weer bij de auto aan en voeren het adres in van de free campground waar we vannacht willen overnachten.
Het is een krappe dertig minuten rijden, we staan in een bos en het is er al aardig druk. Er zijn nog maar enkele plaatsen vrij.
We parkeren de auto en maken het avondeten, groentesoep uit blik met de overgebleven pompoen, het smaakt goed.
Om kwart voor acht begint het al te schemeren, schuin tegenover ons brand een kampvuur.
We besluiten om vroeg naar bed te gaan want morgen willen we vroeg op staan om een wandelroute te gaan doen.
4 maart
We worden om acht uur door de wekker gewekt, we staan op en maken ons klaar voor een nieuwe dag.
Het gras is nog nat van de ochtend dauw en het is vrij koel.
Het is ongeveer twintig minuten rijden, naar de plek waar de wandelroute begint.
We komen om half tien aan en parkeren de auto.
De stapelwolken maken plaats voor de zon die lichtjes schijnt over het nationaal park.
We gaan de Porter's Pass lopen, dit is een moeilijke wandelroute van 4km (totaal).
Het is een flinke afdaling, we lopen door een dicht bebost gebied waar we af en toe bij een wijd en open uitkijkpunt uitkomen waar we de vallei inkijken, het uitzicht is werkelijk waar adembenemend mooi.
Het is muisstil, de bergen staan rondom een gigantische vallei waar duizenden bommen en struiken dicht tegen elkaar aan zijn gegroeid.
Het pad is lastig te belopen, we moeten goed opletten waar we lopen en oppassen dat we niet uitglijden want we lopen regelmatig langs een beekje wat met een snelle vaart door het gebied stroomt.
We zien een kleine waterval, bomen begroeid met mos die met andere bomen in elkaar zijn verstrengeld, vlinders, vogels en een bruine slang van ongeveer 20cm wegglibberen.
Onze eerste slang die we hebben gespot, althans Jolien heeft hem gespot, Romano liep er zo voorbij.
Net voor twaalven komen we weer bij de auto aan en rijden door naar de Wentworth Falls, dit is ongeveer twintig minuten rijden.
We komen aan op een drukke parkeerplaats, waar we vanmorgen alleen in een immens groot gebied wandelende daar zijn we nu met tientallen andere toeristen.
De waterval is zo'n dertig minuten lopen (enkel de heenweg).
We lopen op een goed pad, dit kost ons minder moeite dan de klim van vanmorgen.
We komen aan op de top van de honderd meter hoge waterval, hier hebben we een fantastisch uitzicht! Het water is ijskoud en stroomt met een snelle vaart naar beneden.
Als we weer in de auto zitten voeren we het plaatsje Katoomba weer in en we besluiten om in het centrum wat te gaan drinken en bij de Aldi inkopen te doen.
Hierna rijden we naar het plaatselijke zwembad en nemen voor $3,50 pp een warme douche, hier waren we wel aan toe.
We waarderen een warme douche steeds meer dan voor onze reis.
Nadat we weer fris en schoon zijn rijden we naar een free campground.
Deze free campground ligt wederom weer in een bos, het laatste stuk rijden we 10 km over een hobbelig en zacht zandpad, we hobbelen en bobbelen over het pad en we vragen ons af wanneer we bij de kampeerplek arriveren.
Eenmaal aangekomen is het vrij druk, het wordt later nog veel drukker, gelukkig hebben we een goed plekje weten te bemachtigen.
Vandaag is Paul jarig, we sturen hem een berichtje waarna hij ons direct terugbelt, hij viert morgen zijn verjaardag en zijn gezin is onderweg naar de boerderij.
We vinden het leuk om hem weer even te spreken.
Morgen verlaten we dit mooie gebied weer, we hebben niet zo heel veel tijd meer en willen nog naar de oostkust van Australië.
Hier hopen we over een paar dagen aan te komen.
Reisgroeten,
Ro&Jo
Na zeventien dagen gewerkt te hebben nemen we afscheid van onze Australische vrienden, of beter gezegd onze nieuwe familie want er gold een ongeschreven regel, mi casa you casa.
We konden het erg goed met iedereen vinden en hadden het erg naar onze zin.
We wisselen adressen en telefoonnummers uit, maken de auto schoon en ruimen de auto in.
Omdat Paul erg tevreden over ons was hebben we per persoon een bonus van $100 gekregen! Zeer attent van hem!
De dagen zijn voorbij gevlogen, alles gaat erg snel, veel te snel als je het mij vraagt.
We hebben nog een krap maandje om Australië te verkennen.
We kijken met een goed gevoel naar de afgelopen weken terug, het was zwaar werk en we maakten lange dagen, we hebben flink wat af gezweet en liepen rond in vuile en stoffige kleding, desalniettemin we deden het met plezier en zijn we weer een ervaring en een aantal vrienden rijker.
Daarnaast mogen we niet klagen, we zijn goed betaald, werden iedere middag voorzien van een stevige lunch mede mogelijk gemaakt door Nan en Pat (ouders van de Paul), namen iedere dag een douche en kregen geld voor onze boodschappen.
Paul wilde ons op onze laatste dag mee uit eten nemen echter is dit er niet meer van gekomen, het is nu een zeer drukke periode voor hem. Ter compensatie heeft hij ons geld gegeven voor brandstof.
Op de laatste avond hebben we Paul een fles ouzo cadeau gegeven, hij wordt 4 maart 50 jaar, de fles drank viel goed in smaak.
De laatste vier dagen hebben we samengewerkt met twee andere backpackers, een jong Duits stel genaamd Robin en Nicky, Nicky vertelde dat ze gek is op de stad Roermond en dat ze daar niet ver vandaan wonen.
We hebben afgesproken dat we contact blijven houden en dat we na onze reis met elkaar in Roermond afspreken.
We zwaaien voor het laatst iedereen uit, we vertrekken aan het einde van de ochtend.
Met een goed gevulde portemonnee en een zak van vijf kilo pistachenoten rijden we naar het stadje Merbein om te tanken en een boodschapje te doen.
We zetten onze roadtrip voort naar de Blue Mountains National Park, eerst stoppen we in het plaatsje Hay en rijden de volgende morgen weer verder richting de staat NSW.
We komen rond vijf uur in Hay aan en rijden naar een free campground, wel weer even wennen dat we weer aan het kamperen zijn.
We worden direct weer lastiggevallen door de vliegen.
We staan vlakbij een rivier en her en der staan wat caravans en campers.
Het is een rustige en aangename plek.
We eten ons avondeten wat bestaat uit noedels.
We raken aan de praat met een Australisch echtpaar en krijgen verse vis wat ze zelf hebben gevangen, gefileerd en vacuüm verpakt, verse tomaten, paprika en een halve pompoen.
Wij geven hen een zakje met pistachenoten, dit hebben we immers in overvloed.
De zon gaat onder en wij gaan op tijd naar bed.
We vallen met een vermoeid maar voldaan gevoel in slaap.
2 maart
We ontwaken vroeg, we zitten nog in het ritme van de afgelopen weken.
Afgelopen nacht is de temperatuur iets gedaald en hebben we goed geslapen.
Na het ontbijt rijden we naar het centrum van Hay, wat bestaat uit een tiental winkels.
Hier doen we wat inkopen bij de plaatselijke apotheek.
In de auto pleegt Romano een telefoontje met het verhuurbedrijf om na te vragen of het schadeformulier van de auto is aangekomen.
We krijgen te horen dat het formulier is aangekomen en dat er een bedrag van $75 van onze creditcard wordt ingehouden in verband met administratiekosten, dit is wel balen.
Aan het eind van de ochtend rijden we weer op de snelweg en zetten onze reis voort.
Goudgele velden trekken voorbij en er is nauwelijks iemand te bekennen op de weg, vele kilometers leggen we af waar we niemand passeren.
Jolien is weer verzonken in een boek.
We stoppen bij een tankstation, net op tijd want de tank was al zo goed als leeg, gelukkig hebben we niet hoeven duwen.
We zien een grote geladen truck met schapen staan, na een korte stop rijden we weer verder.
Het goudgele landschap maakt plaats voor groene bomen en struiken.
Rond etenstijd arriveren we in Cowra, we parkeren de auto bij een park wat de locatie is van de free campground.
Het park ligt aan een drukke weg en aan de andere kant stroomt er een rivier, we zien kinderen in het water spelen.
In het gras zijn honderden witte papegaaien met een gele kuif te zien en maken een hoop kabaal met hun harde gekraai.
Romano bereid het avondeten, paneert de vis en bereid hem met peper en zout.
We eten in het park de vis (King George) met rijst en groenten.
De vis smaakt werkelijk verrukkelijk, het smaakt een beetje naar een Nederlands lekkerbekje.
Het is niet meer zo benauwd.
Via de vader van Jolien krijgen we bericht dat er post is binnen gekomen, we hebben in Melbourne op een tolweg gereden en hebben nu een rekening van $19,43.
Daarnaast heeft Romano een mail gekregen vanuit NZ van het verhuurbedrijf waar we een auto hebben gehuurd, we hebben 24km te hard gereden, $170.
De rekeningen weten ons wel te vinden..
Ondertussen zitten de honderden papegaaien in de bomen die rondom het park staan. We kunnen elkaar nauwelijks verstaan zo'n kabaal maken ze.
Morgen hopen we in Blue Mountains National Park aan te komen.
3 maart
We ontwaken vroeg door het gekraai van de papegaaien.
We hebben weer een goede nacht gehad.
We ontbijten bij de Macdonalds wat aan de overkant van het park gevestigd ligt, we bestellen beide een bacon/spinazie/ei/feta wrap met cappuccino en een groene thee.
Na het ontbijt voeren we de volgende bestemming in de Navman, nog zo'n 250km rijden.
Het is wederom weer een warme dag.
We rijden door een heuvelachtig gebied met goudgele velden en hoge populieren en andere bomen.
Het nummer Fast Car klinkt door de speakers, het favoriete nummer van Jolien.
Rond vier uur arriveren we in het stadje Katoomba, hier brengen we een bezoekje aan het informatie centrum, we vragen informatie over het Blue Mountains National Park en over de walkings trails.
Na 10min staan we weer buiten en hebben we voor de komende dagen een planning gemaakt.
De Blue Mountains is een gebergte in NSW en heeft een oppervlakte van 1436 vierkante km, de dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen "de Blauwe Bergen" heten.
De Blue Mountains behoort tot het werelderfgoed van UNESCO.
Er zijn meer dan 92 verschillende soorten eucalyptus bomen in het nationaal park.
Het is nog vroeg in de namiddag en we besluiten om een kleine wandelroute te doen. Eerst lopen we naar het uitkijkpunt waar we uitkijken over de Three Sisters, dit zijn een drietal uitstekende rotspunten aan de rand van een klif, één woord adembenemend!
Volgens een verhaal van de Aboriginals zijn hier drie zussen versteend, Meehni, Wimlah en Gunnedoo.
Het is een toeristische plek, om ons heen dringen Aziaten, backpackers en een klasje met basisschool leerlingen om foto's van de Three Sisters te maken.
Vervolgens lopen we naar de Katoomba Falls, het pad is goed te bewandelen wat de wandeling lichter maakt.
De temperatuur is gedaald naar 29 graden, een ideale temperatuur om te wandelen.
We lopen langs een klif wand en tijdens het lopen schieten er kleine hagedissen de struiken in, een poosje fladdert een bruin met oranje kleurige vlinder met ons mee.
Na ongeveer dertig minuten lopen komen we bij de waterval aan, het is een kleine waterval.
Exact één uur later komen we weer bij de auto aan en voeren het adres in van de free campground waar we vannacht willen overnachten.
Het is een krappe dertig minuten rijden, we staan in een bos en het is er al aardig druk. Er zijn nog maar enkele plaatsen vrij.
We parkeren de auto en maken het avondeten, groentesoep uit blik met de overgebleven pompoen, het smaakt goed.
Om kwart voor acht begint het al te schemeren, schuin tegenover ons brand een kampvuur.
We besluiten om vroeg naar bed te gaan want morgen willen we vroeg op staan om een wandelroute te gaan doen.
4 maart
We worden om acht uur door de wekker gewekt, we staan op en maken ons klaar voor een nieuwe dag.
Het gras is nog nat van de ochtend dauw en het is vrij koel.
Het is ongeveer twintig minuten rijden, naar de plek waar de wandelroute begint.
We komen om half tien aan en parkeren de auto.
De stapelwolken maken plaats voor de zon die lichtjes schijnt over het nationaal park.
We gaan de Porter's Pass lopen, dit is een moeilijke wandelroute van 4km (totaal).
Het is een flinke afdaling, we lopen door een dicht bebost gebied waar we af en toe bij een wijd en open uitkijkpunt uitkomen waar we de vallei inkijken, het uitzicht is werkelijk waar adembenemend mooi.
Het is muisstil, de bergen staan rondom een gigantische vallei waar duizenden bommen en struiken dicht tegen elkaar aan zijn gegroeid.
Het pad is lastig te belopen, we moeten goed opletten waar we lopen en oppassen dat we niet uitglijden want we lopen regelmatig langs een beekje wat met een snelle vaart door het gebied stroomt.
We zien een kleine waterval, bomen begroeid met mos die met andere bomen in elkaar zijn verstrengeld, vlinders, vogels en een bruine slang van ongeveer 20cm wegglibberen.
Onze eerste slang die we hebben gespot, althans Jolien heeft hem gespot, Romano liep er zo voorbij.
Net voor twaalven komen we weer bij de auto aan en rijden door naar de Wentworth Falls, dit is ongeveer twintig minuten rijden.
We komen aan op een drukke parkeerplaats, waar we vanmorgen alleen in een immens groot gebied wandelende daar zijn we nu met tientallen andere toeristen.
De waterval is zo'n dertig minuten lopen (enkel de heenweg).
We lopen op een goed pad, dit kost ons minder moeite dan de klim van vanmorgen.
We komen aan op de top van de honderd meter hoge waterval, hier hebben we een fantastisch uitzicht! Het water is ijskoud en stroomt met een snelle vaart naar beneden.
Als we weer in de auto zitten voeren we het plaatsje Katoomba weer in en we besluiten om in het centrum wat te gaan drinken en bij de Aldi inkopen te doen.
Hierna rijden we naar het plaatselijke zwembad en nemen voor $3,50 pp een warme douche, hier waren we wel aan toe.
We waarderen een warme douche steeds meer dan voor onze reis.
Nadat we weer fris en schoon zijn rijden we naar een free campground.
Deze free campground ligt wederom weer in een bos, het laatste stuk rijden we 10 km over een hobbelig en zacht zandpad, we hobbelen en bobbelen over het pad en we vragen ons af wanneer we bij de kampeerplek arriveren.
Eenmaal aangekomen is het vrij druk, het wordt later nog veel drukker, gelukkig hebben we een goed plekje weten te bemachtigen.
Vandaag is Paul jarig, we sturen hem een berichtje waarna hij ons direct terugbelt, hij viert morgen zijn verjaardag en zijn gezin is onderweg naar de boerderij.
We vinden het leuk om hem weer even te spreken.
Morgen verlaten we dit mooie gebied weer, we hebben niet zo heel veel tijd meer en willen nog naar de oostkust van Australië.
Hier hopen we over een paar dagen aan te komen.
Reisgroeten,
Ro&Jo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
