Roadtrip Australië chapter twelve

11 maart
We zijn alweer vier maanden aan het reizen en hebben nog ruim twee weken in Australië te gaan.. Time flies!
We mogen gebruik maken van de wasmachine, Jolien draait vier wassen en tussendoor doen we boodschappen bij het winkelcentrum.
We hebben voorgesteld om s'avonds te koken, dit vinden Jan en Joke erg attent.
We maken rijst met kokos currysaus en kipfilet, het smaakt erg goed.
Na het eten maakt Romano het bed in de campervan op en Jolien trekt een aantal baantjes in het zwembad.
Joke is naar linedance toe en de mannen zitten op de veranda te kletsen als Jolien klaar is met douchen.
We vragen aan Jan of dat hij ons kan helpen bij het uitstippelen van de route, we willen zowel het binnenland als de kust van NSW zien.
Jan pakt zijn kaarten erbij en laat ons een mooie binnenlandse route zien, vervolgens maken we een planning voor de komende dagen.
Het is kwart voor elf als Joke thuis komt, we voeren een diepgaand gesprek en wensen elkaar rond middernacht een goede nacht.

12 maart
Lieve Florence van harte gefeliciteerd met je 24ste verjaardag!

Na het ontbijt maken we de auto gereed voor vertrek, we maken nog een groepselfie op de veranda en nemen daarna afscheid van Jan en Joke.
Het waren ontzettend leuke dagen geweest en we bedanken hen voor de afgelopen dagen en de gastvrijheid.
We verlaten Logan en rijden naar de plaats Beaudesert, hier tanken we de auto vol en rijden daarna door naar Rathdowney, voor de afslag Rathdowney rijden we de Lions Road, dit is een mooie toeriste route door het binnenland, we rijden langs bergen en door valleien, we zijn omringd door groen en in de velden zien we stieren, koeien met kalfjes en schapen grazen.
We rijden over kleine bruggetjes en stoppen af en toe om foto's te maken.
Jan had gelijk, dit is een hele mooie route.
We stoppen voor een lunch bij een lookout, we kijken uit over het Border Ranges National Park.
We horen de belbird, een vogel wat een scherp hoog geluid maakt wat klinkt als het geluid van jawel een bel.
Na de lunch zetten we onze reis voort naar het stadje Kyogle.
Het stadje ligt er uitgestorven bij, het is zes uur als we bij de free campground aankomen, we staan op een berg bij de Mallanganee lookout.
Het is een ontzettend mooi uitkijkpunt, je kijkt over een gebied wat bestaat uit regenwoud.
Er staan picknicktafels en een composttoilet.
Terwijl de zon onder gaat eten wij een kliekje van de avond ervoor en na het eten sprokkelt Romano hout bij elkaar voor een kampvuur.
Het duurde eventjes voordat hij het vuur aankrijgt, het waait namelijk hard.
De aanhouder wint en uiteindelijk heeft Romano het vuur aangekregen, we zitten net bij het kampvuur als een motorrijder arriveert, Romano dacht in eerste instantie dat het een politie agent was, maar gelukkig was dat niet zo, we nodigen de man uit om ons te vergezellen en geven hem wat te drinken.
Het is een Australische man en heeft ook veel gereisd, hij leert ons wat over de sterren en het heelal, we zitten namelijk onder een heldere en waanzinnig mooie sterrenhemel, we zien de Melkweg en krijgen te horen wat welke sterren zijn.
Echt een magisch gezicht! Ik kan er wel uren naar kijken.
Nadat de man is vertrokken maakt Romano het vuur uit en gaan we naar bed.

13 maart
We worden wakker door het geluid van de vogels.
Jolien is bezig met het bed op te maken als ik oog in oog kom te staan met mijn fobie, namelijk de spin.
Er zit een grote bruin gestreepte spin op het gordijn.
Ik spring uit de auto en roep Romano.
Romano komt eraan en ziet de spin zitten, hij beseft dat die engerd net nog naast zijn hoofd zat! Wie weet hoe lang hij er al zit zegt hij.
Waarschijnlijk is de spin door het zijraampje gekropen, voor mijn part zweten we vanaf nu aan de auto uit maar de ramen gaan s'nachts niet meer open zegt Jolien.
Romano weet de spin te doden en Jolien haar hartslag daalt weer naar een rustiger tempo.
Na het ontbijt verlaten we de berg en rijden we naar het dichtstbijzijnde stadje genaamd Casino, omdat onze volgende bestemming nog zo'n driekwartier rijden is gaan we naar een bakkerij met café.
Hier bestellen we beide een cappuccino en boeken een hotel voor de eerste nachten in Bangkok.
Het is bewolkt weer, af en toe miezert het en de zon heeft moeite om door de wolken te komen.
Na anderhalf uur gezeten te hebben verlaten we het stadje en rijden we naar Nimbin.
We rijden een binnenlandse route, het is jammer dat het regent en mistig is want anders hadden we een mooi uitzicht gehad.
We rijden het hippie dorpje Nimbin binnen, het is ondertussen harder gaan regenen, het komt letterlijk met bakken uit de hemel.
We bezoeken het informatie centrum en lopen daarna door de hoofdstraat.
De gebouwen zijn fel en fleurig geverfd net als de winkeltjes, de parkbanken, de bloembakken, tot het openbare toiletgebouw er aan toe.
Er hangt een guur van marihuana en je ziet veel backpackers gehuld in dunne katoenen stoffen, op blote voeten en met dreads in hun haren.
Het is jammer dat het zo regent, als de zon had geschenen had het er veel gezelliger uitgezien.
We rijden naar een showground, dit is een soort van kamperen bij de buur.
We komen bij een gesloten hek aan en bellen het nummer wat op het A-4tje is getypt, de eigenaar meld dat wij er door kunnen gaan en dat hij straks het geld komt ophalen.
We rijden het veld op wat door de regen veranderd is in één en al blubber en waterplassen.
We zetten de auto vlakbij het toiletgebouw neer, de eigenaar komt er al snel aan en vraagt $20.
Jolien belt met haar ouders om te vragen hoe het met ze gaat, ik krijg het droevige bericht van mijn vader te horen dat mijn tante na een kort ziektebed is overleden.
Ik breek direct in tranen uit, het raakt mij erg diep.
Potverdomme ik zit zo ver van mijn familie vandaan, ik zou ze nu zo graag willen omhelsden en knuffelen, ze steunen en troosten maar dat kan ik niet...
De tranen blijven stromen en ik besef dat als ik weer thuis ben mijn tante er niet meer zal zijn.
Voor mijn tante is het beter, ze hoeft niet meer te lijden en heeft nu rust.
Romano is erg lief, hij zegt dat ik heel erg goed moet nadenken of dat ik naar huis wil, ik zeg dat ik er vannacht goed over na ga denken.
Romano belt de reisverzekering om te vragen of een tante in de tweede lijn in de familie valt, jammer genoeg krijgt hij te horen dat tantes en ooms in de derde lijn vallen, we zijn hier helaas niet verzekerd voor.
Voordat we gaan slapen nemen we een warme douche.

14 maart
Met opgezwollen rode ogen ontwaak ik (Jolien), ik heb slecht geslapen.
Het is droog en de zon schijnt lichtjes door het lichte wolkendek.
Nadat ik mij heb gewassen en aangekleed bel ik met het thuisfront.
Vannacht heb ik goed nagedacht, ik heb besloten om in Australië te blijven, mijn moeder zal mijn stukje tekst op de crematie voordragen en als mijn ouders in juni in Maleisië ons op komen zoeken dan houden we een herdenkingsdienst. Op deze manier kan ik het een plekje geven.
Het was weer een emotioneel telefoongesprek, ik zou ze zo graag willen knuffelen..
Romano is een goede steun en toeverlaat, hij weet mij weer aan het lachen te maken en vangt mij op.
Wat houd ik toch van deze jongen!

Na het ontbijt verlaten we het hippie stadje Nimbin.
We rijden door de heuvels van Nimbin en door het regenwoud, de zon schijnt en het is 25 graden.
We rijden naar de Minyon Falls in het Nightcap National Park, onderweg stoppen we bij een boerderijwinkel waar ze verse macadamianoten verkopen, de macadamianoot is oorspronkelijk van Australië.
Naast een zakje macadamianoten gekocht te hebben, kopen we verderop vers fruit, starfruit en pasionfruit.
Rond lunchtijd komen we bij de watervallen aan en we besluiten om eerst te gaan lunchen, bij de picknicktafels zien we een grote hagedis lopen, een mooi beest.
Na de lunch lopen we naar de honderd meter hoge waterval.
We maken vervolgens een mooie wandelroute van 9km door het regenwoud.
We komen uitgeput maar voldaan weer bij de auto aan, de wandeling heeft Jolien goed gedaan.
We stappen de auto weer in en rijden naar het stadje Lismore, hier doen we een paar inkopen bij een supermarkt en rijden daarna naar een showground waar we gaan voor $20 overnachten.

Reisgroeten,

Ro&Jo