Sapa

29 april
Sapa is een dorp in het noorden van Vietnam, het ligt in een vallei omringd door twee bergen.
Het comfort in de bus was tamelijk goed, je ligt languit in een stoel en je kunt kiezen voor een plaats beneden of boven.
Wij hadden verwacht slechter te liggen en dat het erg krap zal zijn, dit viel eigenlijk allemaal erg mee.
Het enige nadeel was dat de airco erg hard blies zodat je meer het idee had dat je in een koelcel lag.
We hadden plaatsen voorin en lagen achter Vietnamese vrouwtjes.
Na een redelijke nachtrit komen we s'morgens om half zeven in Sapa aan.
Buiten is het mistig en het miezert, we staan op de auto te wachten die ons naar een hotel brengt.
Na even gewacht te hebben worden we opgepikt en zitten we niet veel later aan het ontbijt.
Beide hebben we voor gebakken ei met baguette gekozen.
We frissen ons op en gaan daarna met de groep en een vrouwelijke Vietnamese gids op pad.
We zijn in totaal met vijftien mensen en worden tijdens de wandeling vergezeld door Vietnamese vrouwtjes.
Sommige dragen een kind op hun rug en andere dragen manden vol met souvenirs.
Ook lopen er jonge kinderen op regenlaarzen mee.
Het is gestopt met miezeren, het blijft jammer genoeg mistig en bewolkt.
Dit is wel balen want hierdoor wordt het uitzicht belemmerd.
Door de regen is alles glibberig en erg modderig.
We maken eerst een flinke afdaling, niet iedereen komt met een schoon beneden want vele glijden tijdens de afdaling uit.
Ik (Jolien) wordt door een vrouwtje geholpen, ze is erg sterk en twee koppen kleiner, daarnaast loopt ze op plastic slippertjes waar ik tijdens de wandeling veel bewondering voor heb.
Ik vind de wandeling vrij zwaar met mijn wandelschoenen laat staan dat zij het zwaar heeft.
Maar tegen alle verbazing in lopen ze behendig over de paden en lopen door zonder een druppel water te drinken of te zweten.
Petje af voor deze vrouwtjes.
Tijdens de wandeling rusten we een aantal keer uit.
We lopen langs rijstvelden, klimmen over modderige bergpaden, lopen over bamboestokken die over beekjes zijn neergelegd, we komen langs huizen en zien heel veel kinderen.
Bijna alle kindjes roepen 'Hello' en wij zwaaien terug of geven een high five.
Op het land zie je ossen werken en om de huizen zie je biggetjes, kippen, eenden, honden en katten lopen.
s'Middags komen we in een dorp aan en krijgen we een Vietnamese lunch.
Na de lunch worden we belaagd door vrouwen en kinderen die van alles aan je willen verkopen, van armbanden tot aan zelfgemaakte tassen, portemonnees en hoedjes.
Jolien koopt drie stoffen armbandjes als aandenken.
Hierna lopen we weer verder.
We raken aan de praat met een jongen uit Portugal en een meisje uit Columbia.
Na 13km afgelegd te hebben komen we vermoeid en met modderige schoenen aan bij de homestay waar we vernacht verblijven.
Het gezin bestaat uit vier personen, waarvan twee jonge kinderen.
De vrouw des huize ontvangt ons hartelijk en bied ons een kopje thee aan.
We moeten onze schoenen uit doen en krijgen slippers aangereikt.
Beneden staan drie tweepersoons bedden en boven liggen tien eenpersoons matrassen.
Alle bedden zijn uitgerust met een klamboe en een dikke wollen deken.
Het gezin slaapt in een ander vertrek en ze ontvangen vrijwel iedere dag toeristen die in dit gebied trekkingen maken.
We nemen een warme douche en gaan om zes uur eten.
De vrouw heeft heerlijk gekookt en binnen no time zijn dan ook alle schalen leeg.
Dat gaat natuurlijk ook snel als je met vijftien man bent.
Het begint weer te regenen en te onweren.
Iedereen is doodop en gaat om negen uur naar bed.
Ook wij kruipen in een tweepersoonsbed en vallen direct in slaap.

30 april
Na een goede nacht ontwaken we door het kukelen van de haan en staan om half acht op.
Na een douche drinken we buiten een kopje thee.
De mist is weggetrokken en de wolken hebben plaats gemaakt voor de zon.
Dit is geweldig want nu zien we pas hoe mooi de omgeving is en op wat voor mooie plek we zitten, midden in de bergen omringd door rijstvelden en kleine houten huisjes.
Als ontbijt krijgen we heerlijke pannenkoeken met plakjes banaan en honing.
Na het ontbijt komt onze gids aangelopen en neemt met ons het programma van vandaag door, nadat iedereen zijn spullen heeft gepakt vertrekken we weer.
We nemen afscheid van het gezin en geven een fooi voor de gastvrijheid.
De bergpaden zijn beter te bewandelen maar wat de gladheid gister zwaar maakte, zorgt vandaag de hete zon voor een nieuwe beproeving.
Eerst leggen we een pittige klim af waarna we bij een waterval uitkomen.
Hier rusten we uit en lopen daarna naar beneden, naar het volgende dorp.
In dit dorp krijgen we onze lunch opgediend, noedelsoep met groente en een gebakken ei.
Iedereen zit bezweet te eten en wordt ook hier weer omringd door vrouwtjes en kinderen die van alles willen verkopen.
De wandeling was vandaag in totaal 8km en doordat het helder weer was hadden we een geweldig mooi uitzicht.
De rijstvelden met bergen op de achtergrond is een adembenemend mooi gezicht.
Er lopen vrouwen in traditionele klederdracht die hun kind op hun rug dragen en bezig zijn met borduren en ander soort handarbeid, sommige van hen hebben een gouden tand en allemaal hebben ze grote zilveren oorbellen in.
Kinderen rennen met een grote glimlach achter elkaar aan of zitten op de grond te spelen.
Mannen zijn in de rijstvelden aan het werk.
De omgeving is heerlijk rustig en er waait een frisse bries.
Het geeft een heerlijk gevoel om weer frisse en schone lucht in te ademen.
Om de vijf maanden oogsten ze rijst en alle families in de dorpen hebben een paar rijstvelden.
Ze delen de grond en als je getrouwd bent en een gezin hebt krijg je een stukje grond.
In de maand juli zijn de rijstvelden groen en geel, de kleur hangt van het soort rijst af.
Daarnaast wordt alle kleding handgemaakt.
We hebben op en top van de dagen genoten.
We voelen onze spieren in onze lichamen en boffen dat we geen regen tijdens het wandelingen hebben gehad.
s'Middags gaan we in een bus terug naar Sapa en bij het busstation stappen we de slaapbus weer in.
De bus is niet vol en de airco staat op een menselijk standje te blazen.
We praten met twee Nederlands meiden die veel bewondering voor ons hebben dat wij een jaar lang reizen.
Onderweg stop de bus meerdere malen en pikt locale voorbijgangers op die aan de kant van de snelweg lopen.
Best een apart gezicht want even later zet de bus ze ook weer ergens aan de kant van de weg af.
Hier ontbreken de bushokjes.
s'Avonds om half tien komen we in Hanoi aan.
We ontmoeten een Braziliaans stel die ook bij ons in de bus zaten en besluiten om samen een hapje te eten.
De straten zijn overvol vanwege de Vietnamese vakantie die tot 3 mei duurt.
We gaan bij een restaurantje eten waar we al een aantal keer zijn geweest, naast dat het spotgoedkoop is het streetfood erg goed.
Het stel wilt in juni naar Nederland reizen en wij hebben ze een aantal tips gegeven, daarnaast hebben we aan de broer van Jolien gevraagd of dat hij het leuk vind om hen een dagje Amsterdam te laten zien.
Ze vonden het heel erg leuk dat wij zoveel tips hebben gegeven en beloven contact te houden, misschien dat we elkaar nog in Vietnam treffen.
We nemen rond middernacht afscheid en lopen naar ons hostel, het hek zit dicht maar wordt al snel opengemaakt als we aanbellen, ze hebben op ons gewacht.
Er is een kamer vrij gehouden en onze backpacks staan netjes klaar.
Morgen aan het einde van de middag verlaten we Hanoi en reizen per bus door naar Ninh Binh.
Deze dit duurt ongeveer twee uur en we hebben voor de eerste nacht al een overnachting geboekt.
Na een douche kruipen we ons bed in.

Reisgroeten,

Ro&Jo