Laatste stop Saigon

Op 17 mei stappen wij uit de bus en staan midden in Ho Chi Mihn City.
Onze laatste stop in Vietnam.
Ho Chi Minh City staat ook wel bekend onder de naam Saigon en is de grootste stad van Vietnam.
De stad ligt in het zuiden van het land en heeft een bruisend en tropisch karakter.
Net als de hoofdstad Hanoi is Saigon een zeer hectische Aziatische stad.
We hebben een kamer geboekt bij The Crazy Dutch Hostel, de eigenaar is Nederlands en het hostel ligt in het backpackers district oftewel district 1.
Nadat we ons hebben opgefrist gaan we een hapje eten, we eten street food in een zijstraatje.
Hierna verkennen we de straten en bezoeken het park.
In het park is het een drukte van jewelste, overal zijn locals aan het sporten.
Je ziet jong en oud, de muziek staat luid en je ziet verschillende soorten activiteiten.
Je wordt er gewoon vrolijk van.

18 mei checken wij uit in het hostel, we hebben slecht geslapen en veel geluidsoverlast gehad. Waarschijnlijk hadden we bedbugs want Jolien had rode bultjes op haar been.
De eigenaar vond dit vervelend en nam onze klacht zeer serieus.
We betalen 300.000 VND (€12,-) voor een klein hokje waar alleen een bed in staat.
De eigenaar annuleert kosteloos de overige twee nachten en wenst ons nog een fijne tijd in Saigon.
Iets verderop vinden we een hotel met een mooie en ruime kamer gelegen in een zijstraat.
Hier betalen we hetzelfde bedrag maar zitten er veel beter bij.
's Middags bezoeken we het War Remnants Museum.
Het was een zeer indrukwekkende en confronterende rondleiding.
Doormiddel van foto's, het lezen van verhalen en het zien van getallen, oorlogsvoertuigen, geweren en bommen krijgen wij een beeld van wat er in zeventien jaar en twee maanden heeft afgespeeld, want zo ongelooflijk lang heeft de Vietnamoorlog geduurd.
De foto's waren nog het meest indrukwekkendst.
Van vele kreeg ik een zeer droevig en afgrijselijk gevoel.
Het is haast niet te bevatten dat de oorlog redelijk recent is beëindigd, namelijk in het jaar 1975.
Nu realiseer ik mij dit nog meer, dagelijks komen we op straat oudere gehandicapte Vietnamezen tegen. Hoogst waarschijnlijk zitten hier ook oorlogsslachtoffers tussen.
Na het bezoek aan het museum ben ik nog meer respect gaan krijgen voor de mensen die in dit mooie land leven.
Wat hun hebben moeten meemaken is onbegrijpelijk.
Tijdens onze reis hebben we vriendelijke en zeer hulpvaardige mensen leren kennen die ons verblijf nog aangenamer maakte.
We zijn van noord naar zuid gereisd en hebben een indrukwekkende reis gemaakt.
We hebben het leven, de cultuur, de geschiedenis, het eten en de natuur mogen aanschouwen en hier zeventwintig dagen in mogen mengen.
Het was een belevenis en een avontuur.
We hebben waanzinnige mooie foto's gemaakt en een mooi souvenir gekocht.
Voor wie er twijfelt om naar Vietnam te gaan, twijfel niet langer en ga.
Met deze woorden sluit ik het verslag af.
Morgenmiddag vliegen wij naar Kuala Lumpur (Maleisië).
Waar weer een nieuw avontuur op ons ligt te wachten.

Reisgroeten,

Ro&Jo