Share and peace - Harvest Festival Borneo

29 mei
We lopen naar buiten en staan één stap verwijderd van marktkraampjes, iedere zondag vind hier de zondagmarkt plaats wat opstart om 6 uur en wordt afgebroken tussen 10 en 11 uur s'morgens.
Er is letterlijk van alles te koop, van groente, fruit, kleding, bloemen, souvenirs en huisdieren zoals schattige pluizige konijntjes, donzige parkietjes, goudvissen in plastic zakjes en aandoenlijke puppy's en kittens.
Jolien kan het niet laten om een kat achter zijn oor te krabbelen.
We kopen een watermeloen waar de inhoud van de meloen is gepureerd met een garde, daar staat Romano dan met een zakje met daarin een hele watermeloen waar de bovenkant van open is gesneden en drinkt de sap eruit.
Het is een drukte van jewelste op de markt, er lopen zowel locale mensen als toeristen.
We lopen zigzaggend langs de kraampjes naar een uitgang, voordat we naar het busstation lopen kopen we ons ontbijt, rijst met kip in currysaus en rijstnoedels met een gebakken ei en dit voor maar MR7, omgerekend €1,51.
KK (Kota Kinabalu) heeft meerdere busstations, gister zijn we naar het busstation gelopen om te informeren naar de bustijden en welke bus we moeten hebben naar het Kinabalu Nationaal Park.
Als we aankomen zien we dat de mini bus al aardig vol zit, naast de stoelen zijn opklapstoeltjes bevestigd wat meer zitplaatsen biedt.
We kopen twee buskaartjes (totaal MR40) en als het busje vol zit rijden we weg.
De bussen hier vertrekken pas als de bus vol zit, soms zit je wel uren te wachten totdat de bus vertrekt. Niet verkeerd om dit te weten.
Na een rit van 2 uur worden we voor de ingang van het Kinabalu park afgezet.
Mount Kinabalu National Park is een natuurpark en sinds 1964 een nationaal park. Sinds 2000 staat het op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het park is circa 750 vierkante km groot en het heeft een grote variatie in flora en fauna.
We willen in deze omgeving 1 nacht verblijven, nadat we kaartjes voor het park hebben gekocht (MR15 pp) lopen we naar de informatiedesk waar we een plattegrond van het park krijgen.
Om in het park te overnachten moet je flink wat geld neerleggen, wij besluiten om net wat buiten het park een accommodatie te zoeken.
Na 1,5km lopen en van meerdere hostels te horen gekregen dat ze volgeboekt zijn vinden we Mile 36 Lodge.
De Lodge ligt op 1500 meter hoogte in een mooie en rustige omgeving waar het vol staat met verschillende soorten bloemen.
De lucht is koel met een temperatuur tussen de 16 en 25 graden Celsius.
We krijgen te horen dat er geen kamers meer vrij zijn, maar ze hebben nog wel een kamertje voor twee personen wat normaal wordt gebruikt door de chauffeur van de Lodge. Wat hebben wij toch weer geluk!
We lopen samen met de eigenaar door de tuin naar beneden.
We zien een klein houten huisje verscholen tussen het groen met buiten een badkamertje, binnen staan er twee eenpersoonsbedden en er is één klein raam met een smoezelig gordijntje.
Ze moeten de kamer nog schoonmaken en zorgen voor schoon beddengoed, handdoeken en toiletpapier.
We nemen de kamer en betalen MR 80 voor 1 nacht inclusief ontbijt, omgerekend €17,22.
We lopen terug naar het park en stoppen onderweg bij een restaurantje waar we lunchen.
Na de lunch bespreken we welke wandelroute we gaan doen en raken aan de praat met een meisje die ons een wandelroute adviseert.
Weer aangekomen in het park bewandelen we verschillende wandelroutes in het dichtbegroeide regenwoud.
Echt verdwalen kun je hier niet, althans niet als je op weg blijft lopen.
Om de zoveel meter staan er wegwijzers met afstanden aangegeven.
Door het park is er een weg aangelegd en iedere wandelroute komt uit op de hoofdweg.
Het is drie uur geweest als het mistig begint te worden, wij besluiten om via twee korte wandelroutes terug naar de receptie te lopen.
Als we weer beneden aan de hoofdweg zijn lopen we naar het dichtstbijzijnde stadje, namelijk Kundasang.
Onderweg vragen we aan een motorbestuurder hoe ver het nog lopen is naar het stadje, we krijgen te horen dat het zo'n dertig minuten lopen is.
Wanneer we verder willen lopen krijgen we een lift aangeboden van een Maleisische man met zijn zus en haar dochter. We stappen dankbaar de auto in, ze wonen in het stadje.
Onderweg vragen ze waar we vandaan komen en hoe lang we in Maleisië zijn.
We raken aan de praat en voordat we het weten zijn we in het stadje.
Als we uitstappen bedanken hen vriendelijk voor de lift en wensen ze nog een fijne avond.
Wat we als eerste zien is de gigantische berg Kinabalu en daarnaast de gekleurde tentdoeken van marktkraampjes, naast de markt staat er in het centrum een klein podium met plastic stoelen eromheen.
Net zoals in Thailand en Vietnam reizen wij ook hier midden in een periode van publieke feestdagen.
We lopen over de markt en gaan daarna bij een restaurantje wat eten, het is er druk dus het eten zal wel goed smaken.
We bestellen nasi met kip en een soort van vierkante loempia met groente en ei.
We vragen aan onze buren of dat het gerecht smaakt, op de gok hadden wij dit besteld.
Het is een drietal, twee mannen en één vrouw, ze vragen waar we vandaan komen en hoe lang we hier al zijn.
Als ons eten wordt gebracht, proeven we eerst de stukjes loempia, het smaakt erg goed.
Als het drietal klaar is met eten en weg gaat krijgen we te horen dat de vrouw voor ons het eten heeft betaald!
We staan hier versteld van en zeggen dat ze dat niet hoeft te doen, de vrouw staat erop en zegt dat ze dit gulle gebaar wijdt aan het Harvest Festival, wat dit jaar in het teken staat van delen en vrede.
Dit festival vind plaats in de maand mei op beide deelstaten van Maleisisch Borneo, namelijk Sabah en Sarawak.
Als ik het goed heb begrepen draait het festival om oude tradities en cultuur. Ieder dorp in de deelstaten Sabah en Sarawak heeft zo zijn eigen klederdracht, sieraden, instrumenten etc.
De families en vrienden komen samen en spenderen tijd met elkaar door gezamenlijk te eten en uitstapjes te maken.
Vandaar dat alle accomodaties op drukbezochte plekken ook volgeboekt zijn.
We danken hen voor het gulle gebaar, wat een bijzonder lieve en mooie mensen komen wij toch tegen!
Terwijl we eten zingt een vrouw liefdesliederen op het podium, niet zo zuiver volgens ons.
Als we klaar zijn met eten lopen we terug naar de weg waar we een busje zoeken die ons naar de lodge brengt.
Op dat moment begint het keihard te regenen en te onweren. We zien pal voor onze neus enkele bliksem schichten.
Een busje kunnen we niet vinden en tegen betaling brengt een local ons naar de lodge.
Na nog geen tien minuten rijden stappen we weer uit en geven de man MR9 en een paar cent.
We schuiven de metalen bedden met beide een doorgezakte springveren bodem tegen elkaar aan en vallen met het tikken van de regen op het golfplaten dak in slaap.

30 mei
Met het getjilp van vogels worden we wakker.
We kleden ons aan en lopen naar het restaurantje voor een ontbijt.
We eten gebakken rijst en rijstnoedels.
We moeten toegeven dat we een Hollands ontbijtje na maanden reizen wel missen.
We kijken uit over de tuin en de vele soorten flora die er groeit.
Het is tien uur als we uitchecken en weer naar het park lopen.
We glippen snel langs het loket en geven onze kleine tas af bij het bezoekerscentrum.
Als je in het park verblijft dan heb je drie dagen toegang tot het park, wij zijn verplicht om bij ieder bezoek een nieuw kaartje te kopen.
We hadden hier een beetje laks aan zo gezegd.
Als de stapelwolken verdwijnen dan breekt er een felle en warme zon door.
Wat heb ik dit gemist, het inademen van de pure en frisse lucht.
Af en toe waait er ook een koel briesje, ik houd zo erg van de bergen met zijn natuur. Jammer dat Nederland dit niet heeft.
Vandaag bewandelen we steile paden, het voelt vandaag minder benauwd aan waardoor het lopen makkelijker gaat.
We genieten van de stilte en rust, van al het moois, het ongerepte regenwoud, de flora, het getjilp van vogels en het geluid van cicaden.
Er fladderen veel soorten vlinders rond en we zien veel verschillende soorten paddenstoelen en zwammen.
Aan het begin van de middag verlaten we het park en gaan bij een restaurantje lunchen.
Na de lunch lopen we terug naar de parkeerplaats voor het natuurpark waar ons is verteld dat hier verschillende bussen naar KK vertrekken.
Na even gewacht te hebben stappen we met een ijsje de bus in. Dit keer zitten we in een grote bus.
Na een paar meter rijden trekt er een flinke dichte mist op, daarnaast regent het ook.
Je ziet letterlijk geen hand voor ogen.
Dit was wel even spannend maar we komen veilig bij het busstation aan.
We lopen een Maleisische jongen achterna naar de hoofdweg waar er locale bussen naar het centrum van KK gaan, voor MR2 pp zitten we in een gammele bus waar keihard Arabische muziek uit de spiekers galmt.
Het is een leuke en goedkope ervaring.
We lopen naar het hostel waar de voorafgaande dagen hebben overnacht. Hier staan onze backpacks en ze hebben een kamer voor ons vrijgehouden.
We blijven komende dagen in KK om onze route voor de komende twee weken uit te stippelen.

Sinds we weer terug in KK zijn regent het dagelijks, en dat terwijl we in het droogseizoen zitten.
Naast de tropische regenbuien voelt Romano zich niet goed.
Dit keer is het niet zijn oor maar zijn het maag en darmproblemen.
Wanneer Romano ligt te slapen vermaak ik mij met tv kijken (voornamelijk natuur en dierendocumentaires op Nat Geo Wild), lezen en natuurlijk het typen van onze avonturen.
Wanneer je een lange tijd aan het reizen bent kan je altijd ziek worden, dit is natuurlijk minder plezierig.
Ik houd Romano goed in de gaten en zorg goed voor hem.
Het is alweer de eerste dag van een nieuwe maand terwijl ik dit verslag plaats.
De tijd vliegt echt voorbij.

1/06 Update van Romano zijn gezondheid; we zijn naar het privé ziekenhuis in KK geweest en hier is Romano door een arts onderzocht.
Of hij heeft een voedselvergiftiging opgelopen of er zit een bacterie in zijn maag-darmstelsel.
De oorzaak is nog een beetje twijfelachtig maar hij heeft voor zijn klachten orale medicatie gekregen. Hier is hij direct mee gestart.
Voor zijn oor moeten we naar de polikliniek van specialist dr. Go.
Morgenvroeg bellen we de polikliniek om een afspraak te maken.

Reisgroeten,

Ro&Jo