Telefoon verloren

6 juni
In de nabije omgeving van Miri liggen verschillende mooie natuurparken.
Één in het bijzonder en dat is het Gunung Mulu nationaal park. Dit is een van de mooiste natuurparken van Maleisië.
Er is wel één dingetje, als je er wilt komen kan dat alleen per vliegtuig of je moet tien uur op een bootje zitten.
De vliegtickets beginnen vanaf RM300 per persoon voor een enkele vlucht, dat is omgerekend €65,-
Daar komen je kosten voor verblijf en extra uitgaven zoals bootexcursies etc bij.
Dit paste niet binnen ons budget en wij besluiten een ander natuurpark te bezoeken.
Namelijk het Lambir nationaal park wat op 30 minuten rijden van Miri vandaan ligt.
We vertrekken aan het einde van de ochtend en gaan per bus naar het natuurpark, voor het buskaartje betalen we RM20 pp (€4,36).
Tijdens de rit valt er een lokale bui, gelukkig nu en niet tijdens de wandeling denk ik.
We worden voor het park afgezet en lopen naar de informatiebalie, hier kopen we twee toegangskaarten (RM20 pp) en we krijgen een plattegrond waar verschillende wandelroutes op staan.
We krijgen te horen dat we om vier uur weer terug moeten zijn en dat het park om vijf uur sluit.
We moeten daarnaast ook onze gegevens opschrijven.
Nadat we onze lunch hebben besteld komt Romano tot zijn grote schrik erachter dat hij zijn telefoon kwijt is!
We denken dat zijn telefoon uit zijn broekzak is gegleden toen we in de bus zaten.
Hij vraagt aan een medewerker van het park of dat ze contact willen opnemen met de busmaatschappij.
Nadat de medewerker gebeld heeft krijgen we te horen dat ze Romano zijn telefoon in de bus hebben gevonden.
Dat is fijn! Maar wat nu?!
We krijgen te horen dat de bus morgen pas weer terug naar Miri rijdt, en wij gaan uitgerekend morgen verder en hebben onze bustickets al gekocht.
De medewerker van het park biedt zijn hulp aan en wilt het voor ons gaan regelen.
We krijgen zijn mobiele nummer en lopen daarna het park in.
De routes zijn goed aangegeven, iedere route heeft zijn eigen kleur en dit is terug te zien op de beschilderde bomen.
We lopen eerst langs twee watervallen, bij de grootste spelen en zwemmen kinderen en volwassen in het water, het is een grote groep.
We lopen over een loopbrug, wel apart dit is de eerste keer voor ons. Het maximale aantal zijn 10 personen tegelijk, tijdens het lopen deint de brug heen en weer.
De eerste twee wandelroutes waren makkelijk, de laatste twee zijn wel even afzien.
Naast de zeer hoge luchtvochtigheid en de aanwezigheid van honderden muggen, lopen we steil over moeilijk begaande paden omhoog en omlaag.
We horen veel vogels en insecten en komen af en toe mensen tegen.
De natuur is prachtig hier, we zien veel grote en hoge bomen.
Omdat we om vier uur weer terug moeten zijn keren we na een wandeling van 5,6km terug naar de hoofdingang van het park.
We kopen een fles met water en informeren waar de bussen terug naar Miri vertrekken en hoe laat.
We krijgen te horen dat er weinig bussen langs het park komen.
Maar niet getreurd want wij krijgen van een aardige man met zijn gezin een lift aangeboden!
Ze wonen in Miri en kunnen ons meenemen.
De kinderen zitten naast ons tegen elkaar aangedrukt te slapen en wij praten met de man.
We worden in het centrum afgezet en bezoeken een souvenirs winkeltje waar ze handgemaakte spullen verkopen.
Hierna lopen we naar ons hostel waar we een douche nemen, onze kleding is vochtig van de zweet.
's Avonds eten we bij Ming café, dit is een gezellig restaurant met bar. De menukaart is uitgebreid en het eten smaakt goed, al is mijn eetlust nog niet helemaal terug.
Voordat we naar bed gaan doen we nog een aantal aankopen bij de 7-Eleven voor de busreis voor morgen.

7 juni
De wekker gaat weer vroeg af en wij gaan naar het busstation. We gaan vandaag naar Kuching.
We komen tegen het einde van de middag aan in de stad Sibu en moeten uitstappen en van bus wisselen.
Als we uitstappen staat er een vrouw op ons te wachten, en raad eens wat ze in haar hand heeft! Romano zijn telefoon! We bedanken haar vriendelijk.
We zijn erg dankbaarder en opgelucht dat Romano zijn telefoon terug heeft.
We kopen wat te eten en wachten op de bus.
Na een half uurtje wachten komt de bus eraan.
Als het buiten donker is zien we een mooie heldere sterrenhemel, de eerste die wij in Maleisië zien. Naast de sterrenhemel zien we ook de cirkelmaan, erg mooi.
Het is een lange rit en wij zijn blij als we om half één s'nachts aan komen, de rit heeft in totaal 15 uur geduurd.
We stappen gaar en vermoeid uit en nemen een taxi naar het centrum van Kuching.
Kuching is de hoofdstad van de deelstaat Sarawak.
Kuching wordt ook wel 'Cat City' (Stad van de Katten) genoemd. Het Maleise woord voor 'kat' is namelijk 'kuching'. De kat is namelijk het symbool van geluk in Maleisië.
De stad wordt beschouwd als een van de schoonste steden in Maleisië en werd ooit verkozen tot een van 's werelds meest gezonde steden om in te wonen.
We verblijven in een heel toepasselijk hostel, namelijk QuiikCat, een hostel wat vol staat met katten decoraties, knuffels en versieringen.
We hebben een grote kamer en alles ziet er verzorgd en schoon uit.
We gaan uitgeput naar bed.

8 juni
We staan aan het einde van de ochtend op en na het ontbijt trekken we eropuit om de stad te verkennen.
Het zonnetje schijnt en het is wederom weer een benauwde dag.
We lopen langs winkeltjes met mooie handgemaakte spullen, daarna lopen we door naar het waterfront waar de Sarawak rivier stroomt, hierna bezoeken we het toeristeninformatie centrum.
We lopen door de Chinese straat en zien twee Chinese tempels, we lopen langs een grote moskee en bezoeken een winkelcentrum.
In de stad zie je de kat overal terug en als je goed om je heen kijkt zie je beschilderde muren, met afbeeldingen van katten of de hornbill bird (de neushoornvogel, het symbool van Borneo).
Kuching is een gezellige, niet al te drukke en een kleurrijke stad.
We blijven hier totdat we naar het eiland Penang vliegen, dit is op 14 juni.
We hebben nog enkele dagen op het mooie Borneo te gaan en gaan hier dan ook van genieten.

Reisgroeten,

Ro&Jo