Snorkelen in Gili

3 augustus
Lieve Kim nog van harte gefeliciteerd met jouw 23ste verjaardag!

We staan op tijd op en lopen gehuld in zwemkleding en met onze snorkels naar het excursie bureautje waar wij de dag van tevoren een snorkel trip hebben geboekt.
We zijn ruim op tijd en gaan bij een resort/restaurant zitten waar we een kop cappuccino en verse sinaasappelsap bestellen.
Na een half uur gewacht te hebben krijgen we een seintje dat we naar de boot moeten lopen.
We zien veel mensen maskers en zwemvinnen passen.
Wij hebben gelukkig onze eigen snorkels en waterschoenen.
Tijdens het wachten leren we twee Nederlanders kennen, een meisje van 19 en een jongen van 29 jaar oud. Ze zijn vrienden van elkaar.
Het is tien uur geweest als we met de boot vertrekken, met nog vijftig man, een grote groep.
De zee is vrij wild, hoge golven slaan tegen de boot en een paar mensen krijgen een golf water over zich heen.
De eerste stop snorkelen we boven koraalrif. De zon schijnt waardoor je heel goed de bodem kunt zien. Het water is heel mooi helder turquoise blauw.
We moeten de gids achterna zwemmen, hij zwemt naar de plek waar een schildpad is gezien. Op een gegeven moment duikt hij naar de zeebodem en geeft een grote schildpad een zetje waardoor de schildpad omhoog zwemt.
Iedereen zwemt naar de schildpad, echter de schildpad is vele malen sneller en zwemt er snel vandoor.
Verderop hoor ik mensen enthousiast roepen dat ze nog een schildpad zien, we zwemmen ernaartoe en zien weer een mooie grote schildpad.
Romano heeft de camera bij zich en zwemt snel de schildpad achterna. Hij filmt hoe de schildpad naar het wateroppervlak zwemt, adem hapt en vervolgens weer naar beneden zwemt. De filmopname is schitterend!
We stappen de boot weer in en varen naar de tweede plek. We zwemmen vlakbij het eiland Gili Trawangan, ook hier is de zee helder.
We zien heel veel soorten vissen, kleine felblauwe, wit met gele maanvissen, grote vissen en twee trompet vissen, dit zijn lange dunne vissen met een snuitje zoals het mondstuk van een trompet.
Jolien maakt de glazen van haar masker schoon omdat de glazen zijn beslagen. Als ik naar de zeebodem kijk zie ik recht onder mij een schildpad op de zeebodem liggen.
Ik wenk de gids, hij ziet de schildpad liggen en duikt weer naar de zeebodem om de schildpad omhoog te halen. Iedereen zwemt er weer achteraan. Ik vind het persoonlijk soms te druk. Iedereen probeert elkaar in te halen en je krijgt voortdurend zwemvinnen tegen je gezicht en lichaam aan.
We stappen weer in de boot en varen naar Gili Meno, hier kunnen we op eigen kosten gaan lunchen.
We gaan samen met de Nederlanders aan een tafel zitten en smikkelen van onze lunch, Jolien heeft tempeh in zoete ketjap saus met rijst besteld, mmm dat smaakte goed.
In het restaurant staat een glazen bak vol met baby schildpadden.
Na de lunch stappen we weer in de boot en plonzen kort daarna weer het water in. We zien wederom weer koraalrif en veel vissen. Op veel plekken zie je dood koraal, dit is wit van kleur en er is geen leven rondom het koraal. Erg zonde.
De laatste stop is midden op zee, er dobberen meerdere boten waar toeristen uitspringen.
Je ziet geen zeebodem, het is erg diep hier.
De gids zwemt wederom weer voorop maar omdat een paar mannen op een boot roepen dat ze een schildpad zien, zwemmen wij van de gids vandaan naar de aangewezen plek. Hier zien we inderdaad weer een mooie schildpad. Romano zwemt er met nog een paar mensen weer een stuk achteraan.
Jolien besluit om terug naar de gids te zwemmen die een eind verderop met de groep zwemt.
Op een gegeven moment voel ik iets aan mijn voet, maar als ik achterom kijk zie ik niks. Ik heb mijn masker op mijn voorhoofd gezet want dat is makkelijker met zwemmen.
Ik kom een ander groepje mensen tegen die plotseling enthousiast beginnen te joelen en naar mij wijzen, en als ik met onder water kijk zie ik een grote schildpad vlak langs mij heen zwemmen, er zwemt een dun visje onderaan zijn schild mee. De schildpad zwemt naar het wateroppervlak en daarna weer naar de bodem. Dit was echt een prachtig moment en zo dichtbij! Ik heb op dit moment niet de camera, dat zul je net zien!
Ik zie onze boot een heel eind verderop liggen. Ik ben aardig moe van het zwemmen en besluit om terug naar de boot te zwemmen.
Later als ik Romano zie vertel ik hem wat mij is overkomen. Ook de Nederlanders vinden het gaaf en zijn een beetje jaloers. De jongen zegt dat ik ze aantrek, haha.
Als iedereen weer in de boot zit varen we terug naar Gili Air. De boot stuitert over de hoge golven. Ik ben blij als we weer op land staan.
We komen om half vier aan en we besluiten om naar onze homestay te gaan.
We spreken met de Nederlanders af om een hapje te gaan eten, wij hebben gister een tafeltje gereserveerd bij een goed Italiaans restaurant en zij hebben ook trek in een pizza, dus we spreken daar af.
Nadat we het zout van onze lichamen hebben afgespoeld, spelen we een potje kaart.
En om zeven uur lopen we naar het restaurant.
We vragen of dat ze plaats hebben voor vier, gelukkig is het deze keer niet zo druk en is er een tafeltje voor vier vrij.
We nemen plaats en bestellen alvast een drankje. Even later komen onze vrienden aangelopen en na eventjes gewacht te hebben smullen we met z'n alle van onze pizza's.
Als je van plan bent om naar Gili Air te gaan, dan moet je naar het Italiaanse restaurant Classico gaan. Een absolute aanrader!
Na het avondeten besluiten we om naar een strandtent te gaan, we zitten hier tot midden in de nacht en hebben het erg gezellig samen.

Morgen vertrekken we naar Bali nadat we een week op Gili Air hebben gezeten. Het was een heerlijk paradijs en eigenlijk heb ik niet zo zin om weg te gaan. Maar Bali klinkt ook niet verkeerd, op naar het volgende avontuur!

Reisgroeten,

Ro&Jo