Lovina

Op 12 augustus nemen we afscheid van de eigenaresse en worden door een kennis van de eigenaar naar het noorden van het eiland gereden.
De chauffeur is een aardige en spontane man.
De rit duurt ruim drie uur, we rijden door de hooglanden van Bali waar aardbeienplantages zijn. We stoppen om een bakje verse aardbeien te kopen.
We zien apen langs de weg zitten die bananen en ander voedsel van toeristen krijgen.
Het regent pijpenstelen, op sommige plaatsen staat de weg gewoon blank.
We komen s'middags bij het hotel aan. Het ziet er prima uit. Het is ooit een mooi hotel geweest, nu ziet het er een beetje vervallen uit, op sommige plekken bladert de verf van de muren, her en der ontbreken dakpannen en ijzerdraden steken uit de muur.
Het hotel heeft een nieuw zwembad met mooie blauwe tegeltjes. Het ziet er netjes en verzorgd uit. En het is heerlijk om in deze hitte een duik te kunnen nemen.
Het hotel heeft een eigen restaurantje en zit pal aan zee.
Wij hebben op de bovenste etage een ruime kamer met een groot houten hemelbed met een klamboe.
De badkamer is voor een gedeelte open, tijdens het douchen kun je de zonsondergang zien, we hebben nog nooit zo'n mooi uitzicht vanuit de badkamer gehad!
Via een trap loop je naar de zolder en het dakterras. Vanaf het dakterras heb je een waanzinnig mooi uitzicht over de zee.
Het hotel ligt in een rustige omgeving op slechts 10 minuten rijden van het centrum van Lovina vandaan.
Helaas blijft de regen aanhouden.

Het noorden van Bali is aanzienlijk rustiger dan bijvoorbeeld het zuiden of de stad Ubud.
Het heeft een mooie en groene natuur, er zijn veel watervallen, tempels, een natuurlijke hotspring, rijstvelden.
Lovina staat bekend om de dolfijnen, om deze reden zijn wij ook hiernaar afgereisd.

13 augustus
We hebben een scooter gehuurd en rijden naar één van de vele watervallen die het gebied rijk is.
Gelukkig is het vandaag droog.
We rijden naar het dorpje GitGit en zien een bordje met secret waterfall aan de kant van de weg, we volgen de bordjes parking en komen bij een kleine parkeerplaats uit, waar slechts plaats is voor drie auto's.
We parkeren de scooter en volgen de bordjes naar de waterval.
We lopen via een bemoste en gladde stenen trap naar beneden waarnaar we nog een stuk door een dicht bebost bos lopen.
Het zonnetje schijnt en we krijgen het al aardig warm.
We balanceren over een bamboebrug en komen uiteindelijk bij de diep verscholen Colek Pamor waterval aan. Het is een mooie hoge waterval van 30 meter. En het water is ijskoud! We slaan het aanbod om te gaan zwemmen af.
Het water stroomt met een snelle vaart verder.
Even later zien we twee meisjes met een gids die het water in gaan.
Als we weer bij de parkeerplaats aankomen zien we een oud vrouwtje aangelopen. Ze heeft een soort van besjes geplukt en terwijl ze Jolien over haar arm strijkt vraagt ze of dat we kopi (wat koffie betekend) willen.
We antwoorden dat we geen koffie hoeven en nemen afscheid.
We weten nog steeds niet of dat we voor de waterval moesten betalen. We hebben niemand gezien die kaartjes verkocht. Voor de andere watervallen in deze omgeving moet je wel entree betalen, het gaat niet om hoge bedragen.
Maar voor ons was deze gratis en daar houdt een Nederlander wel van!
Onderweg stoppen we bij een restaurantje om te lunchen.
Als we terug bij het hotel zijn, springt Jolien direct in het zwembad. Lekker even afkoelen en wat baantjes trekken.
's Avonds hebben we afgesproken met een oude bekende van Jolien, Phyllis ken ik van de middelbare school en samen met haar en twee andere vriendinnen ben ik in de zomer van 2008 naar Spanje geweest.
Ik heb haar al ruim 6 jaar niet gezien of gesproken en via Facebook zijn we erachter gekomen dat we toevallig in dezelfde plaats zitten.
Ze heeft mij gevraagd om wat te gaan drinken, ik ben wel benieuwd hoe het nu met haar gaat en we spreken af om wat te gaan eten.
Als ik haar weer zie lijkt het helemaal niet zo lang geleden, ze is niks veranderd.
Ze is samen met haar vriend op vakantie.
We gaan met zijn viertjes bij een restaurantje eten in een zijstraatje van het centrum van Lovina.
Als de lege borden worden opgehaald bestellen we nog een drankje en voordat we het weten zitten we alleen in het restaurant.
De hele avond praten we over de afgelopen jaren en over onze reis, we laten een paar foto's van onze reis zien.
Ze vinden het heel erg gaaf dat wij al zo'n lange tijd aan het reizen zijn en ze zijn ook een beetje jaloers op ons.
In het restaurantje boeken we een excursie voor maandag 15 augustus wat we met zijn vieren gaan doen.
Het is al twaalf uur geweest als we om de rekening vragen, de eigenaar was denk ik blij dat we opstapte want we waren het restaurantje nog niet uit of alle lichten gingen uit.
Voor de kamer van Phyllis en Maurice praten we nog wat en om half twee s'nachts nemen we afscheid.
Het was een spontane en onverwachte ontmoeting maar wel erg leuk!

14 augustus
Nadat we zijn uitgeslapen stappen we weer fris en fruitig op de scooter. Het is warm buiten.
We stoppen bij een Duitse bistro waar ze dagelijks vers brood bakken en gebak verkopen. Daarnaast verkopen ze Italiaanse, Duitse, Australische en zelfs Nederlanders producten, zoals Verkade speculaas koekjes, Old Amsterdam kaas, Calvé mayonaise en Venco drop! Jawel drop! Wij laten de drop en andere Nederlanders producten liggen en kopen een stokbrood en een pakje met salami.
We beleggen het verse en knapperige stokbrood met salami en nemen plaats in het restaurantje. Mmm wat is dit lekker!
Als de smakelijke lunch op is stappen we weer op de scooter en rijden richting de hotspring.
Na nog geen 15 minuten rijden komen we bij de hotspring aan. We moeten 10.000RP per persoon entree betalen en rijden met de scooter naar de parkeerplaats.
We lopen langs souvenirs winkeltjes waar mannen en vrouwen je van alles willen verkopen, ze zijn vrij opdringerig, erg irritant!
Het is een paar honderd meter naar de hotspring lopen.
Het zijn drie baden.
We trekken onze kleding uit en stappen in het warme water.
De temperatuur van het water weten we niet, niemand kon dat echt zeggen. Het is geen 38 of 40 graden want daar was het te lauw voor.
Het is er druk met zowel toeristen als locals.
We ontspannen in het warme water en Romano staat regelmatig onder de harde waterstralen die uit de muur stromen.
We raken aan de praat met een jong stel uit Eindhoven en na ruim anderhalf uur drogen we ons af en kleden ons weer aan.
We keren terug naar het hotel, en gaan op het dakterras zitten en spelen een potje kaart.
Naast onze buren zien we verder geen andere gasten op het dakterras. Waarschijnlijk dat niet iedereen hiervan weet.
Nu hebben we het een beetje voor onszelf haha.
Het bevalt ons hier wel en gaan er leuke dagen van maken.

Reisgroeten,

Ro&Jo