Roadtrip Australië chapter three

15 januari
Voordat we richting Melbourne rijden, rijden we eerst nog naar het kustplaatsje Seaspray.
Hier maken we een wandeling over de ninety mile beach.
De zon schijnt, er staat een wind en de hoge golven slaan woest kapot op het strand.
Ik snuif de zilte lucht op terwijl ik uitkijk over het oneindig lange strand. Af en toe buk ik om een mooie schelp op te rapen.
We zien op de parkeerplaats een dier lopen wat veel weg heeft van een egel.
De naam van dit beestje is echidna.
Rond de middag stappen we de auto weer in om onze reis voort te zetten.
Na een lange autorit en stilgestaan te hebben in de file in Melbourne, komen we rond half acht s'avonds in Beelong aan.
Deze stad gelegen aan de kust ligt 1 uur rijden van Melbourne vandaan.
Wij willen liever in een kleinere en rustigere stad overnachten en dat we morgen naar het centrum van Melbourne rijden.
We zijn weer in een park geparkeerd en eten salade, gebakken ei, noedels en gegrilde paprika.

16 januari
De warmte maakt ons wakker. Het is 09.00u als we besluiten om op te staan.
De zon brand al fel.
Jolien besluit om een stuk in het park te gaan joggen waarna ze oefeningen doet op de fitnessapparatuur. Hier zie je in veel parken fitnessapparatuur staan.
Aan het einde van de ochtend rijden we naar Melbourne.
De stad wat bekend staat om kunst en cultuur.
We zijn naar een grote kathedraal geweest, naar de square en een kunstgalerij.
Voor de rest hebben we geslenterd door de grote winkelstraten waar we straatartiesten en kunstenaars aanschouwde.
Op iedere hoek van de straat staat wel iemand te zingen, muziek of kunst te maken.
s'Avonds nadat we Chinees hadden gegeten aanschouwde we een show van een drummer die op pannen, potten, blik en zelfgemaakte trommels muziek maakte. Hij maakte een goede beat, het was geweldig om hem vol enthousiasme en energie bezig te zien.
We lopen nog geen 100m verder of we zien een heleboel mensen bij elkaar staan. Wij sluiten ons nieuwsgierig aan en zien een breakdance battle.
We aanschouwen jongens van verschillende culturen die de meest gave moves uitvoeren.
Het is acht uur geweest als wij besluiten om naar de parkeergarage te lopen waar de auto staat.
Bij inlevering van het parkeerkaartje bij de parkeerautomaat staan we beide versteld van het bedrag wat op het scherm verschijnt,
$10 en dat voor ruim 6 uur parkeren! Dat viel gelukkig mee.
We verlaten het centrum en parkeren de auto bij een tankstation waar we beide tegen betaling ($5pp) een warme douche nemen en omdat het inmiddels al tien uur is besluiten we om op het parkeerterrein te blijven slapen. We staan niet alleen, naast ons staan twee vrachtwagens, 1 met oplegger en de ander zonder.
Romano is al snel naar dromenland vertrokken terwijl Jolien een hoofdstuk van het spannende boek uitleest.

17 januari
We worden om 08:00u door de wekker gewekt.
We kleden ons aan en besluiten om bij het benzinestation te ontbijten, we eten allebei een vers belegde sandwich.
We vervolgen onze reis naar Phillip Island, nog ruim 150km rijden.
Onderweg stoppen we in een klein dorpje omdat we een plaatselijk markt zien.
We lopen over de markt en kopen vers fruit.
s'Middags komen we aan in Phillip Island.
Phillip Island staat bekend om de wildlife op het eiland zoals pinguïns, koala's en walibis.
Naast het spotten van de dieren kun je mooie wandelroutes maken, kun je een kijkje nemen op een ouderwetse Australische boerderij, ligt het beroemde grand prix circuit en voor de kinderen zijn er veel speeltuinen en attracties.
Het is niet zo heel groot eiland.
We stoppen bij een chocolade fabriek. Romano zag dit al van ver en reed zonder te overleggen de parkeerplaats op.
Jolien vind het best want ze weet dat hij een chocoladefanaat is.
Voor de rondleiding moet je belachelijk veel betalen dus we besluiten om alleen naar de winkel te gaan, hier koopt Romano een shot glaasje gevuld met 40% pure vloeibare chocolade.
Hierna rijden we door naar het informatiecentrum en vragen informatie over het eiland.
We krijgen veel informatie en kopen tickets voor de pinguïn parade en het koala centrum.
Daarnaast vragen we waar je voor een lage prijs kunt kamperen. Het is hier niet toegestaan om in het openbaar te kamperen wat we de afgelopen dagen hebben gedaan.
We rijden de 'goedkope camping' op nadat we nog wat boodschappen hebben gedaan.
Per nacht voor twee personen betalen we $40, we boeken voor drie nachten.
Nadat we ons omgekleed hebben rijden we naar het Koala centrum.
Het is 16.00u als we arriveren.
De koala's die hier leven zijn beschermd, ze leven in hun natuurlijke omgeving en de verzorgers controleren hen op ziektes etc.
We lopen een gebouw binnen waar een souvenirs winkel en de receptie ligt. Omdat wij al kaartjes hebben kunnen we zo doorlopen. Het is niet druk. Aan de wanden hangen informatieborden met tekst en foto's over de koala's en over de opbouw van het centrum.
We lopen naar buiten waar we gedurende 1 uur in het leefgebied van de koala's lopen.
Jolien spot al snel eentje hoog verstopt in een eucalyptusboom.
Gedurende de wandeling spotten we regelmatig koala's. Ze liggen of hangen lui en slapend in de bomen.
Hier een aantal weetjes over de koala;
Doordat de koala alleen eucalyptus bladeren eet hebben ze een laag energielevel, dat komt door dit energiearme dieet.
20 uur per dag slapen en rusten ze, de overige uren eten ze.
Ze komen nauwelijks op de grond, ze leven in de bomen om te eten en voor de veiligheid.
Het zijn handige klimmers en vallen zelden uit de boom.
In het wild kunnen ze 10 tot 16 jaar oud worden, in sommige gevallen 18 jaar. De vrouwtjes worden ouder dan de mannetjes. Dit komt doordat mannetjes gewond raken door gevechten in het paarseizoen en in sommige gevallen aan hun verwondingen overlijden.
Vrouwtjes zijn kleiner dan de mannetjes, de mannetjes zijn niet alleen groter maar hebben ook een groter hoofd en een donkere vacht. Ze mogen dan wel groter zijn, de vrouwtjes hebben een fijnere neus en pluizigere oren.
Een koala baby is bij de geboorte 1cm groot, en wordt gedragen en gevoed in de buidel van de moeder.
Als de baby 1 jaar oud is gaat hij van de rug van zijn moeder af en gaat zelf klimmen.
Naast de koala zijn kangoeroes en walibis ook buideldieren.

Naast koala's hebben we ook walibis gezien. Een walibi is kleiner dan een kangoeroe en hebben een bruine borst, in tegenstelling tot de kangoeroe die een witte/licht bruine borst heeft.

18 januari
De hele ochtend hebben we besteed aan het wassen van onze kleding en het beddengoed, we hebben maar liefst 4 wassen gedaan en daarna de was opgehangen aan de waslijn wat Romano bevestigd heeft.
We zijn aan begin van de middag naar het strand gereden, hier hebben we totdat het vloed werd genoten van de zon en zee.
Om 20.00u kwamen we aan bij de pinguïn parade.
We lopen naar een groot gebouw waar een winkel, een restaurant en een theater ligt.
Een ranger laat een opgezette pinguïn zien, de veren voelen heel zacht aan.
Met zoute popcorn in mijn hand lopen we naar buiten, richting het strand. Hier nemen we plaats op een kleine tribune.
Er zijn twee tribunes, naast dat je op de tribune kunt plaats nemen kun je ook op het strand achter een lijn zitten.
Uiteraard zat het op het kleine stukje strand al vol.
Om half negen krijgen we te horen dat de zon snel onder zal gaan en dat het absoluut verboden is om foto's te maken en te filmen, dit vanwege de welzijn van de pinguïns.
Door de luidsprekers horen we een vrouwelijk stem die ons verteld over de pinguïn.
Het is erg druk op de tribunes, boven ons hoofd scheren zeemeeuwen, we zitten 20 meter van het strand vandaan waar straks de pinguïns uit de zee komen.
Hier komt de kleinste pinguïn soort voor. Ze hebben blauwe veren. 80% van hun leven brengen ze door in de zee.
Het is nu broedseizoen. De volwassen pinguïns komen naar de duinen om de kuikens te voeden.
Ze komen in een groepje de zee uit als de zon onder is gegaan, zodat het veilig is om aan land te gaan.
De rangers tellen het aantal pinguïns die aan land gaan.
De zon is nog maar net onder als we het eerste groepje pinguïns aarzelend zien staan, ze twijfelen of dat ze al aan land gaan. Als de eerste het op het lopen zet volgen de anderen.
Het is super grappig en leuk om deze kleine pinguïns over het strand te zien waggelen.
Hun veren zijn blauw/paars en hun buik ivoorwit.
Er komen van links en rechts steeds meer groepjes uit het water. 1 pinguïn lijkt verdwaald, inplaats dat hij naar de duinen loopt, loopt hij rechtstreeks naar de mensen die op het strand zitten.
Wij gaan snel naar voren en staan oog in oog met dit mooie en schattige diertje.
We lopen terug naar boven en wandelen over een brug wat door de duinen leidt.
Hier zien we overal om ons heen pinguïns. Volwassenen en kuikens. De kuikens zijn hun holletje/nest uitgekomen en piepen hard omdat ze honger hebben. De volwassen pinguïns kwaken hard om hun kuiken(s) te zoeken.
De pinguïns weten precies waar ze naartoe moeten lopen. Ze hebben een soort van navigatiesysteem in hun koppie.
De brug is verlicht waardoor we goed de pinguïns zien.
Om 22:15u horen we dat de lampen uit zullen gaan en dat wij moeten vertrekken.
Romano moet Jolien lichtelijk dwingen om mee te gaan, ik vond ze zo schattig en leuk.
De kuikens zijn mollig en heel donzig.
Ik moest bij het zien van de kuikens aan één van mijn vriendinnen denken. 'He's so fluffy i'm gonna die!!'
Ik denk dat zij zich hierin wel herkend.
Nadat Jolien van iedere pinguïn die we passeerde afscheid had genomen, stapten we weer de auto in. Net voordat we het terrein afrijden ziet Romano een pinguïn lopen.
Nog een fijne avond kleine rakker met je smoking aan.
Het was een mooie en leuke belevenis geweest.

19 januari
Het is voor ons de laatste dag op Phillip Island.
We besluiten om een wandeling te maken, het is bewolkt en er staat een windje.
We rijden naar het oosten van het eiland.
Doormiddel van een loopbrug lopen we langs rotsen en de zee. We horen en zien een horde kolonie zeemeeuwen op een grote rots. Het is broedseizoen, om deze reden mogen we niet dichtbij komen.
Naast de honderden meeuwen ziet Jolien kleine pinguïns kuikens verscholen in hun nestjes.
Op de rotsen groeien een soort van vetplantjes met de kleuren groen, oranje en geel.
Verderop in zee ligt een klein eiland waar een zeehondenkolonie leeft.
Na de wandeling drinken we een kop thee in het nabijgelegen restaurant.
Terug op de camping raakt Romano aan de praat met een Nederlandse vrouw, zij en haar echtgenoot zijn ruim 30 jaar geleden met hun twee kinderen naar Australië verhuist. Ze wonen in Brisbane. Ze zijn nu in de zestig en gepensioneerd.
Jolien kwam bij het gesprek staan waar later ook de echtgenoot van de vrouw eraan toevoegde. We hebben een leuk gesprek gehad. Na afloop nodigde zij ons uit om hen te komen bezoeken als we in Brisbane zijn. Dat is een leuk voorstel en we gaan hen zeker opzoeken.

Reisgroeten,

Ro&Jo