Sanur

18 augustus
We stappen s'morgens om 9 uur in een klein busje (shuttlebus) en onze backpacks worden achterin gelegd. Er zitten nog drie andere backpackers in de auto.
We vragen aan de chauffeur of hij ons bij de homestay wilt afzetten in plaats van het centrum. Dit is geen probleem.
We verlaten Lovina en rijden door de bergen.
Na ruim twee uur rijden komen we in Sanur aan, een kustplaats in het zuidoosten van het eiland.
We zitten in een prima homestay. De kamer ziet er schoon uit. Er staat een groot bed, we hebben een airco en een bad.
En er ligt een klein zwembad in een mooie groene tuin.
De homestay ligt op circa 1km van het centrum en het strand vandaan.
We huren een scooter en nadat we ons om hebben gekleed, rijden we naar het centrum.
We wandelen langs het strand, er is een verhard wandelpad aangelegd. We passeren fietsers, joggers en andere voetgangers.
We lopen langs luxe resorts en restaurants. De één is nog mooier en luxer dan de ander.
Onderweg kopen we een bolletje schepijs. Romano heeft de smaak Baileys uitgekozen en Jolien pistache. Het smaakte heerlijk.
De zon schijnt en er staat een stevige wind. We zien veel windsurfers en vliegers. Eentje is wel heel erg leuk, namelijk een vlieger in de vorm van een zeilschip.
We gaan bij een luxe strandtent zitten en bestellen een drankje, Romano besteld een ijs cappuccino en Jolien verse lemon grass thee. We krijgen een bakje pindanootjes erbij en blijven ruim een uur zitten, lekker mensen kijken, voornamelijk mensen met geld want als je hier in een resort verblijft moet je wel wat geld hebben.
Als de drankjes betaald zijn, het was net zo duur als een locale maaltijd voor twee!! Stappen we weer op.
Het centrum van Sanur is gezellig druk, er liggen kledingboetiekjes, juweliers waar zilver wordt verkocht, souvenirs shops, restaurants en barretjes waar onder andere stevige Australiërs biertjes drinken.
We stoppen bij een supermarkt en kopen fruit en nog andere kleine producten.
Hierna stoppen we bij een restaurantje waar het vol zit. Het is een redelijk goedkoop restaurant, wat grappig is dat ze na zes uur s'avonds het wachtwoord van de wifi niet meer geven. Hier zie je dus mensen nog met elkaar praten in plaats van dat iedereen met zijn telefoon bezig is.
Na het eten rijden we weer richting de homestay, er staat een kan met thee en twee theekopjes klaar, nadat de kan met thee op is gaan lekker naar bed.

19 augustus
We hebben lekker geslapen en nadat we ons aan hebben gekleed eten we stukjes appel en een zoete dragonfruit als ontbijt. We hebben een zitje voor de kamer en ook vandaag staat er weer een kan met thee klaar.
We willen vandaag het Turtle Island bezoeken. Hier ligt namelijk het Turtle Conservation And Education Center (TCEC).
We rijden met de scooter naar het eilandje Serangan. Slechts een paar km van Sanur vandaan. We rijden over een brug en moeten een paar rupiah betalen om het eiland op te gaan.
We rijden over een slecht wegdek en na even zoeken, komen we bij het conservation center aan.
We parkeren de scooter en horen kinderen zingen. Er ligt hier namelijk een klein schooltje.
Bij de ingang moeten we onze nationaliteit doorgeven en lopen vervolgens achter een gids aan.
Het Turtle Conservation And Education Center is op 20 januari 2006 geopend door de gouverneur van Bali. Doormiddel van legale opvang voorkomen ze het uitroeien van de zeeschildpadden.
De organisatie vangt zieke en gewonde schildpadden op, ze halen schildpadden uit huizen vandaan, ze kopen vissers om die een schildpad hebben gevangen of als er een schildpad verstrikt is geraakt in een vissersnet, verzorgen, dienen zonodig medicijnen toe en verrichten operaties, geven voorlichting, rondleidingen en ze doen voortdurend onderzoek.
Het TCEC wordt onder andere gesteund door het WWF.
We komen bij een soort van zandbak aan en Jolien krijgt een schildpad van slechts een paar uur oud aangereikt. Het kleintje spartelt flink. Hij voelt heel erg zacht aan, zelfs zijn schild.
De eerste drie dagen na de geboorte hebben ze geen voeding nodig, hierna worden ze met zeewier en vis gevoed.
De medewerkers laten de schildpadjes zelfstandig uit hun ei komen. De plek waar de eieren in het zand liggen zijn afgezet met gaas.
Hierna lopen we naar een bassin waar drie grote schildpadden zwemmen, deze zijn gered.
Vervolgens worden we naar een overdekte ruimte geleid. Hier zien we kleine betegelde badjes met schildpadden van verschillende soorten, formaten en leeftijden. Alles is gescheiden en in de laatste twee baden zwemmen kleine schildpadjes van een paar weken oud in mandjes. Een groep studenten van de universiteit van Denpasar is bezig met een onderzoek, vandaar dat ze gescheiden zijn.
Nadat we alles hebben gezien geven we een donatie. De medewerkers en vrijwilligers verrichten heel erg goed werk! We hebben echt respect en bewondering hiervoor!
We werden rustig en professioneel rondgeleid. De staat van het centrum is armoedig, verouderd en primitief. Maar gelukkig dat dit er is, want de zeeschildpad wordt hier op Bali met uitsterven bedreigd.
Het zijn zulke mooie beesten dat het nauwelijks te bevatten is dat mensen deze dieren doden voor hun schild.
We gaan met nieuwe kennis en een ervaring rijker weg.
We rijden terug naar het centrum van Sanur.
Onderweg zien we op het parkeerterrein van een supermarkt oude auto's staan. Er is een evenement/tentoonstelling gaande en Romano wilt er graag een kijkje nemen.
Er staan veel oude auto's, brommers en motoren van verschillende bouwjaren.
Er staan mooie en ook leuke exemplaren tussen.
Na een half uur rondlopen smelten we letterlijk weg door de warmte van de zon, we besluiten om een koel drankje in de supermarkt te kopen.
Nadat de drankjes op zijn, rijden we naar het strand van Sanur.
We leggen onze handdoek op het strand en genieten van de zon die langzaam ondergaat. Hier zakt de zon niet in de zee, we bekijken de zonsondergang met onze rug naar de zee gekeerd.
' s Avonds eten we in het centrum. Na het eten rijden we terug naar de homestay.
We kijken een aflevering terug van het Nederlandse televisie programma Spoorloos. Wij vinden dit een leuk en bijzonder programma en kijken dit dan ook met veel plezier.

20 augustus
Vandaag hebben wij een bezoekje gebracht aan de Pura Luhur Uluwatu tempel.
Ik heb deze tempel veel voorbij zien komen in reisverslagen en ben daardoor nieuwsgierig geraakt.
We vertrekken aan het begin van de middag en komen na ruim 1 uur rijden aan.
Voordat we de tempel bezoeken gaan we eerst even wat eten.
Na de lunch rijden we het parkeerterrein op, we kopen twee toegangskaarten en lopen naar de tempel.
Je kunt er gratis een sarong pakken, je moet namelijk volgens de voorschriften bedekt de tempel betreden.
Wij hebben een sarong bij ons en Jolien draagt een lange broek over haar korte broek heen.
We worden gewaarschuwd voor de apen die hier rondlopen.
We bergen het flesje water op, zetten onze zonnebrillen af en sluiten de backpack af met een slotje. Je weet het maar nooit.
Pura Uluwatu (je spreekt het uit als poera oeloewatoe) is een zeetempel wat in de 11e eeuw is gebouwd. De tempel is bedoeld om Bali te beschermen tegen boze geesten.
We lopen over een verhard wandelpad langs een muur, bovenaan een klif.
Het uitzicht is grandioos mooi. Je ziet en hoort de golven en ruikt de zilte zeelucht.
De zon staat hoog en schijnt fel, wat het een beetje lastig maakt om foto's te maken.
De tempel is dicht en alleen te betreden voor ceremonies.
Het is een mooie plek en jammer genoeg ook erg toeristisch.
Het is er erg druk. Je wordt soms zelfs verzocht om opzij te gaan omdat er een foto gemaakt moet worden. Een beetje overdreven als je het ons vraagt.
Wij maken foto's van de zee en de kliffen en slaan het uitbundig poseren over.
We zien kleine maar ook grotere apen rondlopen die spullen van toeristen hebben afgepakt. Soms zijn er zulke domme mensen die hun tas of flesje met water 'eventjes' op de grond zetten. Dat vraagt natuurlijk om problemen want de apen zijn vliegensvlug en vaak niet van plan om je spullen los te laten.
We schrikken als we een dikke aap in een boom zien klimmen, het was echt niet normaal! Hij heeft obesitas, oftewel zwaar met nadruk op zwaar overgewicht! Pfff jeetje wat was die aap vet!
Een ander aapje eet chips en weer een ander knaagt op een pet.
Van onze spullen zijn ze gelukkig afgebleven.
Als we het gezien hebben kopen we een waterijsje en een fles water.
Het bezoeken van de tempel was zeker de moeite waard geweest, we vonden het heel erg mooi!
Als het ijsje op is stappen we weer op de scooter. En na een korte rit komen we bij Dreamland beach aan. Dit is een mooi klein zandstrandje omgeven door hoge kliffen.
De golven zijn meters hoog, je ziet daarom hier ook veel surfers.
Het is druk op het strand. We zien dat mensen worden ingegraven en dat er geslachtsorganen op hen wordt gemaakt, de mensen die dit doen liggen dubbel van het lachen.
We zitten op onze handdoek, smikkelen van een maïskolf en bekijken de zonsondergang.
Nadat de zon in de zee is gezakt pakken wij onze spullen weer in en vertrekken.
We komen in het donker in Sanur aan. We hebben geen zin om wat in het centrum te gaan eten en besluiten om bij een warung (plaatselijk restaurant) een hapje te gaan eten.
Het eten heeft ons goed gesmaakt.
Na een warme douche kruipen we lekker ons bed in.
Het is wel weer genoeg geweest voor vandaag!

Reisgroeten,

Ro&Jo