Roadtrip Australië chapter nine

11 februari
We zijn alweer drie maanden van huis, de tijd vliegt voorbij.
Het is vannacht iets afgekoeld en we hebben goed geslapen.
Als we besluiten om op te staan brand de zon alweer fel, op de rivier Murray achter ons, zien we een boot varen en later scheert er een boot met een waterskiër voorbij.
De wasmand zit ondertussen alweer aardig vol en we besluiten om in de stad Mildura onze was te doen.
We hadden geen geluk met het zoeken naar een wasserette, of ze waren dicht of we kwamen in een industrie gebied waar niks bleek te zijn, uiteindelijk reden we naar een backpackers hostel met de vraag of dat we bij hun de was konden doen, helaas hadden hun geen wasmachine.
Er zitten allemaal jongeren in het hostel die in de omgeving van Mildura werken, voornamelijk op boerderijen.
Van een Nepalese jongen krijgen wij twee telefoonnummers van boeren die werk hebben en backpackers zoeken, we besluiten om ze later terug te bellen.
We proberen om bij een camping de was te doen, we rijden een grote camping op echter worden we via een zijingang geleid, we komen niet langs een receptie en rijden zo het terrein op, we stoppen bij het toiletgebouw waar ook een wasserette is, we stappen uit de auto en gaan onze was doen, terwijl de was draait nemen we een douche.
Nadat de droger klaar is en we alles hebben opgevouwen rijden we de camping af, en rijden naar het overdekte winkelcentrum waar we gaan lunchen, het is heerlijk koel in het winkelcentrum.
We besluiten om de boeren te gaan bellen, één persoon neemt de telefoon niet op en de ander krijgen we wel te pakken.
We krijgen een adres en rijden direct ernaartoe, de boerderij ligt in Merbein, 20min rijden.
Het is even zoeken, de Navman kondigt aan dat de bestemming bereikt is echter zien we geen boerderij liggen. Romano besluit om de boer te bellen en rijd volgens de mondelinge instructies naar de plaats van bestemming, op het moment dat hij rechtsaf wilt slaan worden we ingehaald van rechts en geramd aan de voorkant van de bumper. Dat is even schrikken!
Romano zet vervolgens de auto aan de kant en we stappen uit, we lopen naar de overkant en gaan kijken hoe het met de andere bestuurder gaat.
We mankeren gelukkig niks en de vrouw die ons aanreed gelukkig ook niet. Gelukkig is iedereen ongedeerd' zegt Jolien.
De bijrijders kant van de auto van de oudere vrouw is beschadigd, wij hebben schade aan de bumper. De lampen zijn nog intact.
De oudere vrouw belt haar man en later komt haar zoon er ook bij staan.
Zowel Romano als de oudere vrouw zijn druk met het noteren van het rijbewijs nummer, persoonsgegevens en telefoonnummers.
Er zijn twee getuigen echter kunnen hun niet goed aangeven wat er precies gebeurde, het ging allemaal heel erg snel.
De oudere vrouw staat te trillen op haar benen, Jolien bekommert zich om haar en verteld dat ze goed haar nek en eventuele hoofdpijnklachten in de gaten moet houden, ze vind dit erg attent en we geven elkaar een knuffel.
Volgens het echtpaar is de informatie die is uitgewisseld voldoende, nu moeten de verzekeringen het onderling uitvechten, omdat er geen gewonden zijn hoeven we niet de politie er bij te halen.
Nadat alles is afgehandeld loopt de zoon van de oudere vrouw met ons mee naar de auto om onze schade te bekijken, het valt gelukkig mee.
Hij vraagt aan ons wat we bij de boerderij gaan doen en of dat we nog werk zoeken, hij kent namelijk een boer die dringend opzoek is naar backpackers.
We leggen hem uit dat we later komen en eerst naar de boer gaan waar we mee hebben afgesproken.
Nog een beetje beduusd lopen we naar de boer, ik kan aan Romano zien dat hij flink baalt.
We praten met de boer beloven hem dat we de volgende dag druiven plukken, om zeven uur moeten we beginnen.
We nemen afscheid en rijden naar zijn buurman, aangekomen zien we twee mannen staan waarvan één man de zoon van de oudere vrouw is.
We praten en krijgen een kleine rondleiding.
Deze man genaamd Paul heeft Jujube bomen, (is een vrucht, hij heeft drie soorten namelijk een mini appel, peer en bes) en pistachebomen, we kunnen voor $100 per dag per persoon werken, met de campervan op zijn terrein staan, van de keuken, koelkast, toilet en douche gebruik maken. Ook krijgen we in de middag een lunch.
We maken de afspraak om zaterdag te beginnen.
We parkeren de campervan en installeren alles voor de nacht.
Als we in bed liggen zegt Romano dat het ongeluk en de schade hem niet lekker zit, hij had na het ongeluk contact opgenomen met het verhuurbedrijf echter kreeg hij het verzoek om de volgende dag terug te bellen, een beetje vreemd vond hij het.
We gaan op tijd naar bed want morgen start onze eerste werkdag. We zijn benieuwd!

12 februari
We staan om zes uur op.
Na even rekken en strekken kleden we ons aan en gaan we te voet naar de boer toe.
We krijgen beide een kniptangetje en nummers met beide een verschillende kleur, in iedere kist moeten we ons nummer leggen zodat de baas aan de einde van de dag weet hoeveel kistjes met druiven je hebt gevuld.
We worden in het veld afgezet en krijgen te zien hoe je de druiven moet knippen en hoe je deze in de kist moet leggen. De kist moet tussen de 10 a 11 kg wegen, we hebben beide een weegschaal.
Van zeven tot één uur plukken we druiven , het is best zwaar werk. We krijgen per krat (10kg druiven) $2.
Totaal hebben we 50 kratten gevuld.

Als we terug bij boer Paul zijn gaan we eerst lunchen.
Romano heeft nog contact met het verhuurbedrijf opgenomen, ze hebben een schadeformulier gemaild wat we moeten invullen en retourneren.
s'Middags hebben we Paul geholpen en gekeken wat voor werk we bij hem moeten doen, het is gezellig en er draait muziek in de grote loods.
We maken pannenkoeken en eten met zijn drieën.
We gaan op tijd naar bed, morgen weer vroeg op.

13 januari
We zien de zon opkomen, zo vroeg in de ochtend is de temperatuur zeer aangenaam.
We beginnen om zeven uur, na het ontbijt neemt Paul ons mee naar de boomgaard.
Romano krijgt de opdracht om peervormige Jujubes plukken en Jolien Jujubes bessen.
Beide gaan we zeer secuur aan de slag, rond negen uur voelen we de zon branden.
Met een leuk muziekje op is het aangenaam werken en we worden met regelmaat voorzien van ijskoude flesjes water.
We moeten zoveel mogelijk emmers vullen.
De ochtend vliegt voorbij.
Rond twaalf uur krijgen we het signaal dat we terug moeten om te lunchen, de moeder van Paul heeft broodjes gemaakt en voorziet iedereen van twee bolletjes met ijsbergsla, ham, tomaat en voor de liefhebbers kaas en mayonaise. Naast de bolletjes is er ook fruit, koffie, thee en zoete dingen.
Na de lunch gaan we sorteren, dit doen we staand aan een grote tafel.
Paul's twee zoons, een vriend en zijn ouders zijn er ook.
Met de radio op de achtergrond, de wind van de airco in onze rug zijn we ijverig aan het sorteren, heel wat werk.
Om vier uur zijn we klaar, Romano gaat met de jongens mee naar een bedrijf wat in de stad Mildura ligt om de dozen af te leveren en Jolien ruimt op en veegt de werkplaats schoon.
s'Avonds maken we spagetti en we delen dit met Paul.
Morgen trakteert hij op pizza zo beloofd Paul.
Paul is een erg goede en aardige man, hij heeft een woning in Broken Hill (de outback) en is de eerste in Australië die is begonnen met deze vruchten.
Het seizoen voor de vruchten is van februari tot en met maart.
In de loods heeft Paul een klein woongedeelte gebouwd.
Buiten bevinden zich de douche en het toilet.
Na het eten voeren we leuke gesprekken, we mogen met de auto in de loods staan, hier is het een stuk koeler dan wanneer we buiten staan.
We liggen op tijd in bed, op de achtergrond blaft een hond.
Morgen is onze tweede werkdag en dat op Valentijnsdag.
Oh ja die Aussies kunnen er wel wat van, ze drinken na werktijd alleen maar bier, ze drinken het alsof het water is. Typisch Australisch is ons verteld.
s'Nachts is het wederom benauwd in de auto.

14 februari
Onze derde werkdag is aangebroken, we staan weer om half zeven op.
Romano heeft last van zijn knie, hij weet niet waarvan, het is zijn rechter knie waar hij een aantal jaar geleden aan is geopereerd.
Zijn knie is wat gezwollen, hij neemt een pijnstiller in.
We werken vandaag met zijn vieren.
Rond twaalf uur zijn we klaar met plukken en beginnen we met het sorteren van de vruchten we sorteren op kleur, op beurzen plekken en scheuren.
Om één uur gaan we pauzeren en eten we broodjes met gerookte kip. Hier wordt goed voor ons gezorgd. Water, bier en frisdrank is in overvloed en we krijgen ook nog een lunch.
Het is vele malen koeler dan de afgelopen dagen, dit is wel even lekker.
De baas en twee andere mannen hebben de pistachebomen geplukt, dit gaat met een machine. Na het plukken maken ze de noten schoon en daarna droogt hij de noten doormiddel van een grote blower, de pistachenoot absorbeert water en als de noten gezouten moeten worden dan neemt het vocht de zout op. Vandaar dat ze gedroogd worden.
We proeven een paar verse pistachenoten, ze smaken erg goed, nergens anders kun je ze zo vers krijgen, dat maakt het nog wat lekkerder.
De baas trakteert ons op pizza, wij gaan de pizza in het dorpje halen en Romano en ik delen een medium size pizza.
s'Avonds spoelen we het zand en stof van onze lichamen, het is ongelofelijk stoffig hier.
We lezen opgewekt de persoonlijk boodschap van Kim (nichtje van Romano), het is wederom weer een attent en zeer liefdevol bericht, bedankt Kim! Ik kijk al erg uit naar de volgende berichten.
Het was weer een lange en zware dag, Romano heeft gelukkig minder last van zijn knie.
We zijn van plan om ongeveer twee weken te werken, zonder vrije dag. Dit levert een aardig bedragje op wat we hier weer kunnen uitgeven.
We genieten volop en het werk is ook weer een hele ervaring.

Heel veel liefs en reisgroeten,

Ro&Jo